'Εωλα βλέμματα
α~δίστα~χτα βήματα.
Πώς
ν' ανοίξω
κλεισμένες γροθιές
στους καιρούς
Γιατί
τα γιατί
γιατί
τα διότι
Πώς να σ' ανοίξω
σε ανοίκεια χαμόγελα
-οι δρόμοι αστράφτουν ερήμην-
Μην έρθεις
να μου πεις
-φταίω-
ό,τι έπρεπε να παίξω
το ρίσκαρα/
σειρά σου τώρα\
-Μην τολμήσεις
να κολυμπήσεις κάθετα
θα με βρεις οριζόντια
\και εξ απεναντίας-
Οι δρόμοι
έχουν
τη μνήμη μας
/μεμβράνη
εκ γενετής ~ πυκνή στον καιρό-θολή στο βλέμμα\σπασμένο τζάμι ~ χαρακωμένο καλντερίμι-
/αν πάρω από το χέρι το μωρό
να απέχης
-θυμήσου,
/να απέχης,
δεν μπορώ να κάμω
άλλο τι
Μόνο
να ταιριάξω
τα βήματα-
αν τα παπούτσια
είναι στενά
ε, δεν χάθηκε ο κόσμος, βρε αδερφέ.
Γιατί θαρρώ
ότι
θα συν-υπάρξουμε
σε αδιάβατους καιρούς?
31 Δεκεμβρίου 2012
