Φούγκα και παραλλαγή -5
"Όλοι οι ποιητές
μιλούν για το φως
για να κρύβουν όσα φαίνονται"
Μπίλλη Βέμη
"Η σκουριά του Μεγαλέξαντρου"
Κι έπειτα,
τι θα μείνει
από χυμένα μάτια;
Πώς είναι
να σε βλέπουν
μέσα από
άλλου μάτια?
τι θες να μείνει
από ερήμους
κι αναποδιές
όταν
όλοι
οι ευέλπιδες εραστές
θα έχουν
αποχωρήσει
μπρος στον συνωστισμό
του δύσκολου/
και ποιός αντέχει,
εξάλλου?\
Εν εξάλλω
οι αποχωρήσεις
βοστρύχων
συν-αισθήσεων
και κατολισθήσεων
Τι φεγγάρια
κι αστέρια
και κακοτοπιές?
Οι ποιητές
μιλάνε
για το φως/
εμείς
για τα ερέβη\
αφού
δεν είμαστε
ποιητές
γιατί
να μιλήσουμε?
Γιαυτό
λέω
να τ' αδειάσω
τα μάτια
μια κι έξω
μην μας βρει
με
μελίσματα/
γεμίσματα\
ο
θάνατος
να
μην έχω
ν΄αποδώσω
δικαιοσύνη
σ' αθώους
απογόνους
Τι λες
κι εσύ?
να μιλήσουμε?
Γιαυτό
λέω
να τ' αδειάσω
τα μάτια
μια κι έξω
μην μας βρει
με
μελίσματα/
γεμίσματα\
ο
θάνατος
να
μην έχω
ν΄αποδώσω
δικαιοσύνη
σ' αθώους
απογόνους
Τι λες
κι εσύ?
