Πέρασε ένας χρόνος από τότε που μας άφησε ξαφνικά ο φίλος, γιατρός, συμβουλάτορας, ο Θεόφιλός μας, συνεπεία μιας αιφνίδιας και μοιραίας επιδρομής καρκίνου, κλείνοντας τα γλυκύτατά του μάτια.
Άλλοι μιλήσαν και θα πρέπει να συνεχίσουν να μιλάνε για αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο. Του λόγου μου, θυμάμαι την πρώτη μας γνωριμία στην δεκαετία του '70, από τις πολιτικές ομάδες, τις συναντήσεις στο Παρίσι, χαθήκαμε ύστερα, ξαναβρεθήκαμε όταν ίδρυσε τους Γιατρούς του Κόσμου στην Ελλάδα, ξαναβρεθήκαμε και πάλι το 2002 και πια η επικοινωνία ήταν τακτική. Θυμάμαι, είχε επιστρέψει ο αδερφός στην Ελλάδα, μόλις είχε τύχει να γνωριστούν στην Βενεσουέλα, όπου ο Θεόφιλος είχε πάει με τους Γιατρούς του Κόσμου για ένα πρόγραμμα ιθαγενών μέσα στον Αμαζόνιο κι αδερφός διευκόλυνε το έργο τους, ως επικεφαλής τεχνικής βοήθειας της ΕΕ στην χώρα αυτήν. Κανονίσαμε, λοιπόν, ένα δείπνο στο παρκάκι Ελευθερίας, απέναντι από το ιατρείο του, ήρθε τότε κι ο Νικήτας ο Κανάκης, οδοντίατρος, αντιπρόεδρος της εποχής των ΓτΚ. Ενθουσιώδης νεαρός για το έργο του Οργανισμού.
Ο Θεόφιλος Ρόζενμπεργκ υπήρξε ιδεαλιστής και ουτοπιστής ως το τέλος. Καθόλου δεν του άξισε η έκβαση της απόφασής του να αποδεχθεί με ενθουσιασμό την πρόταση του Ανδρέα Ξανθού για να καθαρίσει την τότε κόπρο του Αυγείου του ΚΕΕΛΠΝΟ. Έκαμε ό, τι μπορούσε και η Πολιτεία τού ξεπλήρωσε τις άοκνες προσπάθειές του με τον συνήθη τρόπο: διαπλοκές, μηχανορραφίες, τον πίκραναν....
Στις γραμμές μιας ιδεαλιστικής Αριστεράς από παιδί ως το τέλος, ποτέ δεν υπέστειλε την σημαία των ιδεών του, είτε ως καθηγητής, είτε ως χειρουργός, ή ως εκείνος που έβαλε στιβαρά τα θεμέλια των Γιατρών του Κόσμου στη χώρα μας. Ιδεαλιστής μεν, άμα τε πραγματιστής, κατόρθωνε στις πλείστες των περιπτώσεων να κάμει το όνειρό του πράξη.
Για μέναν, τα τελευταία χρόνια, υπήρξε γιατρός συμβουλάτορας, για το παραμικρό του τηλεφωνούσα και πάντα ρωτούσα πού τον πετυχαίνω. Απαντούσε πάντα, ακόμη κι αν τον πετύχαινα στην Γροιλανδία -όντως-. Τελευταία φορά, από κοντά, ειδωθήκαμε σαν ήρθαν με την κόρη του την Αννούλα στην κηδεία του αδερφού μου. Τελευταία φορά, πρέπει να μιλήσαμε μέσα περίπου του 2020. Η μοναχοκόρη του, ήδη καθηγήτρια στο Ιόνιο και στο ΑΠ, δέθηκε μαζί μας, μιάς κι είναι ισπανίστρια, ήδη από το 2005 ταμίας στην ημίνεκρη Εταιρεία Ισπανιστών, μετά τον θάνατο του αδερφού και της Σύλβας τον Νοέμβρη που μας πέρασε. Μακάρι να την αναστήσει με κοινούς φίλους και συνοδοιπόρους. Όσο πιεσμένο πρόγραμμα κι αν είχε ο Θεόφιλος, συχνά με την γυναίκα του την Βάσω, γιατρό στο "Γεννηματά", ερχόταν σε λογοτεχνικές εκδηλώσεις μας. Ένας ακριβός φίλος, μία σπουδαία προσωπικότητα που του οφείλει η Πολιτεία να αναγνωρίσει την μεγάλη του προσφορά και στην ανθρωπότητα και στην επιστήμη.
https://www.docmed.gr/theofilos-rozenmpergk-pame-gi-alla/
