capo d' istria

https://www.presidency.gr/episkepsi-sto-nayplio/?fbclid=IwAR1sIBBFw2KIcK3ys55LMawaNkLUqpXcXHkxaUJA2G4J16xJa9zy6zL6pmghttps://www.presidency.gr/episkepsi-sto-nayplio/?fbclid=IwAR1sIBBFw2KIcK3ys55χLMawaNkLUqpXcXHkxaUJA2G4J16xJa9zy6zL6pmg 

Όσο ομορφαίνει η Πρόεδρός μας, τόσο γίνεται "θεσμικότερη", κακό αυτό, όπως έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε ποιοί/ες οι λογογράφοι της, όλο και "στεγνότερα" όλο και "θεσμικότερα", κρίμα.... Αγνοώντας το "μακρύ ζεϊμπέκικο" λες και διαβάζεις το λεξικό του Δημητράκου, αφήνω τους φίλους μου Γιώργο Κόνδη, κοινωνιολόγο, διδάσκοντα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, όπως και τον μικρότερο της οικογένειας του αριστερού, ακάματου τυπογράφου  Κοΐνη με τους βαρείς φακούς προχωρημένης μυωπίας, εκδότη της "Αργοναυπλίας" στις δεκαετίες 50 έως 80-φιλοξένησε και τύπωσε με θέρμη την εφημεριδούλα του γεννήτορά μου "Η Μάχη" στην δεκαετία του '60,  τις αναγγελίες για τα πεπραγμένα και τους θανάτους των γονιών μου καθώς και τις ευχαριστείες της οικογένειάς μας, αλλά και τις πάμπολλες δωρεές στην μνήμη τους, χάσαμε την κυρία Ασπασία, την γυναίκα του, Ληξίαρχο, μόλις πέρυσι-,του Τολάκου, μαθηματικού σε Λύκειο του Ναυπλίου που συνέγραψε ένα θαυμάσιο βιβλίο αφηγημάτων πέρυσι, τις "Οθωμανίδες κυρίες του Ναυπλίου" και τελευταία μελετάει Ιστορία και μας κάνει κοινωνούς των ευρημάτων του...https://www.digitalglyptotheque.gr/greece_exhibits/%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CE%BD%CE%B1%CF%8D%CF%80%CE%BB%CE%B9%CE%BF/

είναι αυτά τα δάχτυλα που κάποιοι ασυνείδητοι ή φασισταριά πάνε και σπάνε ετησίως, έχουμε βαρεθεί πια...

να πω εδώ πως δεν υπάρχει σοφώτερη επιλογή για την τοποθέτηση του αγάλματος του Κυβερνήτη από την σημερινή, συνομιλεί στα δεξιά του με τα νυν ΕΛΤΑ, αποθήκες πατάτας, στα μικράτα μου, τις πρόλαβα ως αποθήκες. Ο Καποδίστριας εισήγαγε, με πολλούς κόπους και κόντρες από τους αρματωλούς και κλεφταραίους που επικρατούσαν ως τότε, την πατάτα στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος, για να μπορέσει να χορτάσει ο πένων λαός όχι μόνο στ' Ανάπλι αλλά σε όλη την Αργολιδοκορινθία-διοικητική διαίρεση που ίσχυσε ως το 1987- καθώς και τον φοίνικα, θέλοντας να τον συνδέσει με τον Ελληνισμό. Ο πρώτος αυτός Φοίνικας-σκέτον, έτσι τον λέγαμε-, μετά τον σημερινό Αμφιτρύωνα -ξενοδοχείο-, δίπλα από το σπίτι μου.-φέρει την σχετική πινακίδα, τις προάλλες, η σημερινή άχρηστη Δημοτική μας αρχή, άφησε να ξεραθεί τελείως, επόμενη κίνηση: ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ, ως όλα όσα μας θρέψαν ως Ανάπλι.... Εμάς, μας χρησίμευε ως το στενάκι του φοίνικα για να το σκάμε στον Πάνω Δρόμο στα παιχνίδια μας...

* Η απόλυτη ειρωνεία: ένας δήμαρχος, μη ναυπλιεύς, ο Ντρομπολιτσώτης Τσούρνος, γέμισε με φοίνικες όλη την Παραλία από το πρώην πατρικό μου περίπου ως και το τέλος του Φαναριού, προσωπικά, το θεώρησα βαθύτατη προσβολή, διότι ξερρίζωσε τις πικροδάφνες της γενιάς μου και πολλών προτέρων,

 κάθε που μαραίνεται και ξεκάνεται ένας τέτοιος φοίνικας, το θεωρώ συλλογική εκδίκηση, ας πάρουν και τα μικράτα δικά μας όνειρα εκδίκηση. Δεν θέλουμε την πόλη μας Νίκαια της Γαλλίας, αρκετές δηθενιές ανεχθήκαμε από τον καιρό του αλήστου Τσούρνου ως του παν~άχρηστου σημερινού δημάρχου, με μαγαζάκια "κάπως", με τα 2/3 ξενοντοπίτες. Από δω και πέρα, λέμε να τα αλλάξουμε όλα αυτά και πολλά περισσότερα...*

**Το άγαλμα είναι του Μιχαήλ Τόμπρου, του αγαπημένου μου ως σήμερα Έλληνα γλύπτη, στο πλάι, λέει πως το άγαλμα του Καποδίστρια τοποθετήθηκε το 1932, ήταν η χρονιά που γιορτάστηκε η 100ετία, ο πατέρας μου πόζαρε μπρος στο χάλκινο άγαλμα του Κοτροκολώνη ως περήφανο τσολιαδάκι ετών 12, ένα ξανθογάλανο γελαστό παιδάκι' στις 30/8/32 ο πατέρας του, ο παππούς Γιώργης, άφησε κείνον και τις πέντε αδερφές του ορφανά, η αρρώστεια της οικογένειας: καρδιακή προσβολή, μάλλον θα την σκαπουλάρω επ' αυτού: "έχετε πολύ μικρή καρδιά, αλλά εξαιρετικά δυνατή", μακάρι γιατρέ μου....**

*** πολλοί, ελλείψει ιστορικών εργαλείων ή αδυναμίας χρήσης των, απεκάλεσαν τον Ιωάννη Καποδίστρια "δικτάτορα", απολυταρχικόν αρχηγό και λοιπά τυρβάσματα...

Έπραξε τα κάλλιστα εν μέσω πανδημιών-τύφου, χολέρας και πανούκλας, κλεφτών κι αρματωλών' επεχείρησε να εγκαθιδρύσει σύγχρονο της εποχής του κράτος, με επικράτηση κράτους δικαίου. Σαφώς συγκεντρωτικό, πώς αλλιώς στην εποχή? Συγγνωστώς πως, τούτη η δύσμοιρη χώρα από Πεφωτισμένη Δεσποτεία και Διαφωτισμό, un gran nulla. Δεν εισέπραξε ποτέ μισθό, δούλευε ακατάπαυστα στο Παλατάκι, σημερινή συμβολή της Πλατείας των Τριών Ναυάρχων με τον Μεγάλο Δρόμο (Βασιλέως Κωνσταντίνου), έφτιαξε σχολεία, προσπάθησε να θεμελιώσει Δημόσια Διοίκηση (αντέγραψε-δυστυχέστατα-την Γαλλική γραφειοκρατία, ας μην απορούμε γιατί μας ταλαιπωρεί ακόμη) ίδρυσε την Σχολή Ευελπίδων, το κυριώτερο, στην δική μου ματιά, προσπάθησε, ουμανιστικά, να θρέψει τους πληθυσμούς της περιοχής επικράτειάς του με την πατάτα. Ένας ευπατρίδης, καλός γνώστης της ρέουσας Ιστορίας του καιρού του, τα έβαλε με το κοτζαμπασικό καθεστώς της εποχής του, ηύρε την θανή του δια χειρός ενός εξ αυτών-***

-Γιώργος Κόνδης, κοινωνιολόγος, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου:

"ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ: ένα πολιτικό παράδειγμα που αναζητά ακόμη δικαίωση

Στις 6 Ιανουαρίου 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας φτάνει στο Ναύπλιο και αναλαμβάνει να μετατρέψει σε μια ρημαγμένη επικράτεια, ένα ανύπαρκτο κράτος σε σύγχρονο κράτος κατά τα δυτικά πρότυπα. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831, δολοφονείται και μαζί του δολοφονείται και η ιδέα της δημιουργίας ενός κράτους που να μη διέπεται από κομματικούς φατριασμούς, τοπικιστικές αντιστάσεις και κάθε είδους εσωτερικές και εξωτερικές "προστασίες". Σήμερα που γιορτάζουμε διακόσια χρόνια ελεύθερης πολιτικής ζωής και παρά τα τεράστια βήματα που έχουν γίνει στην οργάνωση και τη λειτουργία του ελληνικού κράτους, η θυσία του αναζητά ακόμη δικαίωση. Πέρα από τους εορτασμούς, η σκέψη μας για τη ζωή και το έργο του, είναι συνυφασμένη με τη συνείδησή μας για το αύριο της ελληνικής κοινωνίας. "

-Τόλης Κοΐνης, μαθηματικός, εκπαιδευτικός, ιστορικός συγγραφέας

" ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΓΕ ΠΡΩΙ.

Ξημερώνει αύριο 27 Σεπτέμβρη. 190 χρόνια πριν. Η μεγάλη μικρή μας πόλη δεν έχει ξυπνήσει. 6.30 π.μ. Ένας λεπτός ηλικιωμένος κύριος κατεβαίνει από το Παλατάκι εκεί όπου το παρκάκι με το άγαλμα του Όθωνα). Στο στενό δρομάκι, απέναντι από το σημερινό περίπτερο είχε μια καμάρα, και μέσα εκεί ήταν η είσοδος του κτιρίου. Προπορευόταν ένας γέρος «βαλές» (ο Γούτος) που ανήγγειλε με κάθε επισημότητα την εμφάνιση του Κυβερνήτη. Μετά ο κόντε Ιωάννης Καποδίστριας, με μπλέ ρεντικότα και άσπρο παντελόνι. Πίσω ο «κουλός», ο Κοζιώνης και ο Λεωνίδης, οι δυο σωματοφύλακες.

Ο Καποδίστριας πάντοτε ξύπναγε νωρίς. Πήγαινε βόλτα στις επάλξεις των φρουρίων, χαιρετούσε τους λίγους εργατικούς ανθρώπους που είχαν ξεκινήσει να δουλεύουν.( Η Πύλη της Ξηράς άνοιγε λίγο πιο μετά, οι Προνοιώτες και οι χωρικοί περίμεναν απέξω.)* και μετά επέστρεφε στο γραφείο του για δουλειά.

Έβλεπε την μεγάλη αντίδραση. Έβλεπε ότι Αγγλία, Γαλλία και Αυστρία δεν τον ήθελαν. Είχαν αποφασίσει, συναινούσης και της Ρωσίας, ότι χρειαζόμαστε ξένο βασιλιά απόλυτο μονάρχη. Πίστευε ότι θα τον άφηναν να ολοκληρώσει το έργο του και ο Βασιλιάς θα ερχόταν και θα εύρισκε έτοιμο κράτος. Δεν είχαν ανακαλύψει ακόμα τον Όθωνα. Είχαν αποφασίσει τον Λεοπόλδο A' του Βελγίου. Το προτίμησε.

Ο Καποδίστριας πίστευε πως είχε χρόνο να ολοκληρώσει το έργο του. Πήγε κανονικά στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα.

Τι να σκεφτόταν άραγε;

Είχε φτάσει στην πόλη πριν από τρεισήμισι περίπου χρόνια. Τι είχε βρει;

Το Δημόσιο Ταμείο της πρωτευούσης διέθετε ένα μόνο νόμισμα (!!!) και εκείνο κάλπικο.

Το Παλαμήδι τελούσε υπό κατάληψη. Ο Θεοδ. Γρίβας είχε εκεί πάνω δικό του κράτος, έστελνε τα παλικάρια του κάτω, έκανε απαγωγές και ζητούσε λύτρα (!!!)

Η Κυβερνητική Επιτροπή η Κυβέρνηση) προτιμούσε να κοιμάται στο Μπούρτζι γιατί μέσα στην πόλη κινδύνευε.

Ο τύφος ενδημούσε στο Ναύπλιο… μετά από λίγο φάνηκε και η πανούκλα.

Η εγκληματικότητα στην πόλη μας ανθούσε.

Η επικράτεια που ήταν σε Ελληνική διοίκηση περιοριζόταν στην Αργολιδοκορινθία, τα νησιά του Αργοσαρωνικού, την Σάμο, την περιοχή της Μονεμβάσιας και την Μάνη.

Ο Ιμπραήμ, μπορεί να μην είχε στόλο μετά το Ναβαρίνο, αλλά είχε περί τις 5.000 στρατό στην Τρίπολη.

Αχαΐα, Ηλεία, Μεσσηνία, Αιτωλοακαρνανία, Φθιώτιδα, Αττική, Βοιωτία και Εύβοια ήταν απολύτως στα χέρια των Τούρκων.

Παρέδιδε ένα κράτος με δικό του νόμισμα, που είχε στην εξουσία του την Πελοπόννησο και όλη την Στερεά Ελλάδα.( Έχασε την Σάμο, αλλά κέρδισε την Εύβοια.). ****Η παραγωγική διαδικασία και η οικονομική ζωή είχαν αρχίσει να κινούνται πάλι μετά από δέκα χρόνια πόλεμο (είχαν τεθεί σε αναπτυξιακή τροχιά, θα λέγαμε σήμερα). Με διπλωματική μαεστρία είχε εκμεταλλευτεί την αντίθεση της Γαλλίας και Ρωσίας με την Τουρκία.

Ποιος ήταν δυσαρεστημένος από όλα αυτά;

Μην μου πείτε οι κοινωνικές δυνάμεις που είχαν χάσει τα παλιά τους προνόμια. Αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις είχαν παραχωρήσει εν λευκώ τα δικαιώματά τους στην Μεγάλη Βρετανία. Μην μου πείτε πάλι οι νέοι φιλελεύθεροι διανοούμενοι κλπ. , γιατί μετά από λίγο αναδείχτηκαν στους μεγαλύτερους τσανακογλύφτες.

Ο Εγγλέζικος Ιμπεριαλισμός ήθελε το κεφάλι του Καποδίστρια. Μπορούσε να χειραγωγήσει δολοφόνους. Τυχαία, μάλλον, έπεσε ο κλήρος στους Μαυρομιχαλαίους. Θα μπορούσε να ήταν κάποιοι άλλοι.

Ο Καποδίστριας ξύπνησε πρωί-πρωί, πέρασε από τα δρομάκια της πόλης μας και ατάραχος όδευσε για την μοιραία στιγμή.

ΥΓ Βέβαια δεν είναι ακριβώς 190 χρόνια αύριο, γιατί τότε είχαν το Παλαιό Ημερολόγιο."

"ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΦΑΓΑΝΕ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ

Παροιμία επετειακή.Αύριο η πόλη μας τιμάει το μέγιστο ιστορικό γεγονός που συνέβη ποτέ στα δρομάκια της. Την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Όπως κάθε χρόνο θα έχουμε τους «κερκυραίους», τους πρεσβευτές Ρωσίας και Ελβετίας και τους επισήμους. Φέτος οι επίσημοι θα έχουν μεγαλύτερο …μερίδιο, λόγω της παρουσίας και της Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η παρουσία λοιπόν τόσων «μεγάλων» στο Ανάπλι, φέρνει στο νου μια παλιά, σχεδόν ξεχασμένη Ναυπλιώτικη παροιμία: «Τα μυστικά φάγανε τον Κυβερνήτη». Την λέγανε όταν αντιμετώπιζαν μια ραδιουργία, είτε σε πολιτικά γεγονότα, είτε σε προσωπικά, οικονομικά κλπ. Αυτή ήταν η ζωντανή ανάμνηση του θλιβερού εκείνου γεγονότος τα τελευταία (σχεδόν) 200 χρόνια.

Τα «μυστικά» είναι πολλά. Θα προσπαθήσουμε να αναφέρουμε μερικά:

1) Το βόλι. Ο Μαυρομιχάλης πυροβόλησε από δεξιά και βρέθηκε τραύμα στον αριστερό κρόταφο (!!!!) Σύμφωνα με τους μάρτυρες στεκόταν στη γωνία στα σκαλάκια μπροστά στο «χαμάμ», ο Καποδίστριας είχε στρίψει το σώμα του για να μπει στην πόρτα της εκκλησίας, το τραύμα στην αντίθετη πλευρά (αριστερό κρόταφο) δεν δικαιολογείται… εκτός εάν του είχε ορμήσει και με το ένα χέρι τον είχε ρίξει κάτω και με το άλλο τον πυροβόλησε… πράγμα δύσκολο, γιατί παρεμβαλλότανε φρουρός… και κανένας μάρτυρας δεν είπε πως έγιναν έτσι τα πράγματα.

2) Η μαχαιριά. Όταν ο Καποδίστριας γύρισε το σώμα για να μπει στην πόρτα της εκκλησίας, είδε τον Γιώργη Μαυρομιχάλη (γιο) να στέκεται στην θύρα, να τραβάει αστραπιαία το μαχαίρι και να του σκίζει την κοιλιά. Ο Κυβερνήτης ξεψύχησε από την υπερβολική αιμορραγία από το τραύμα αυτό. Οι ιατροδικαστές μέτρησαν την τομή της μαχαιριάς στο σώμα. Το μαχαίρι που βρέθηκε στα χέρια του Μαυρομιχάλη ήταν σαφώς μικρότερο και δεν μπορούσε να προκαλέσει τέτοια μαχαιριά !!! Εάν ήταν κουμπωμένη η ρεντικότα του Κυβερνήτη, δεν θα μπορούσε να σκίσει ούτε το ύφασμά της. Και το πιο περίεργο από όλα, αφού ο δολοφόνος έτρεξε μέχρι το σπίτι του Γάλλου Πρέσβη, τα ρούχα του (είχε φορέσει τα καλά του για τον φόνο!!!) ήταν αλέκιαστα, χωρίς πιτσιλιές αίμα.

3) Οι αυτόπτες μάρτυρες. Ήταν 7 εκ των οποίων οι δύο «χάθηκαν». Οι δυο φρουροί του Καποδίστρια, οι δύο αστυνόμοι συνοδοί των Μαυρομιχαλαίων, ένας λοχαγός που τέλειωσε η βάρδια του στην Πύλη της Ξηράς και γύρναγε στο σπίτι του και «ένας άγνωστος ξερακιανός νεαρός φουστανελοφόρος» (κανένας δεν τον ήξερε, κανένας δεν τον αναγνώρισε) και «ένας ξενομερίτης ζητιάνος» (δεν είχε ξαναεμφανιστεί στην πόρτα της εκκλησίας και δεν ξαναφάνηκε στο Ναύπλιο). Αυτοί οι δύο δεν βρέθηκαν και δεν κλήθηκαν μάρτυρες στην δίκη.

4) Ο τραυματισμός του Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη. Τον πυροβόλησε ο «κουλός» στην πλάτη και αυτός βρέθηκε με τραύμα στο στήθος. Το λιντσάρισμα που υπέστη από το πλήθος που μαζεύτηκε στην πλατεία Συντάγματος, δεν επέτρεψε να μάθουμε τι πραγματικά έγινε.

5) Ο τρίτος πυροβολισμός. Οι μάρτυρες ανέφεραν τρεις πυροβολισμούς. Έναν από τον Κ. Μαυρομιχάλη (θείο), έναν από τον Κοζιώνη, τον μονόχειρα σωματοφύλακα του Καποδίστρια και έναν ακόμη (αυτό το βόλι είναι στο τζαμάκι). Ποιος πυροβόλησε δεν ξέρουμε με σιγουριά. Η εκδοχή ότι πυροβόλησε ένας από τους φύλακες των Μαυρομιχαλαίων δεν επιβεβαιώθηκε στη δίκη και μερικοί αμφισβητούν ότι αν είχε πυροβολήσει από την Τούρκικη Βρύση, θα εύρισκε τόσο χαμηλά τον τοίχο δίπλα στην πόρτα.

6) Το σπίτι του Ρουάν. Ο Ρουάν ήταν ο Γάλλος πρέσβης (αντιπρέσβης λεγόταν επίσημα). Ο Μαυρομιχάλης κατέφυγε σε αυτό, ενώ προηγούμενα είχε προσπαθήσει να πάει στο σπίτι του Ζεράρ, του Γάλλου αξιωματικού που διοργάνωνε τον τακτικό στρατό. Γιατί η προτίμηση στους Γάλλους; Δεν εξηγήθηκε στη δίκη. Αποδόθηκε στον πανικό του δολοφόνου. Όμως ο Γιώργης Μαυρομιχάλης είχε μεν μείνει στο Ανάπλι το 1827 (είχε κάνει και χρέη Πρωθυπουργού) αλλά την τελευταία τριετία πριν τον φόνο δεν έμενε εδώ. Ήταν τόσο εύκολο να χαράξει διαδρομή διαφυγής στα δαιδαλώδη δρομάκια ή είχε σχεδιαστεί εκ των προτέρων με την βοήθεια των Γάλλων.

7) Η εφημερίδα του Πολυζωίδη. Ο περίφημος Απόλλων. Η πλέον γελοία φυλλάδα που εκδόθηκε στα Ελληνικά σε όλους τους αιώνες. Την έβγαλε ο Αναστάσιος Πολυζωίδης. Ο Πολυζωίδης στην πραγματικότητα δεν ήταν ο …Κούρκουλος της γνωστής κινηματογραφικής ταινίας. Έπανακάμπτει στο Ανάπλι το 1830, αφού είχε πάει να σπουδάσει στην Ευρώπη με προσωπική χορηγία του Καποδίστρια. Γυρίζει και α) διαθέτει Τυπογραφείο, β) χρηματικούς πόρους για έκδοση της φυλλάδας και γ) επιτίθεται αφηνιασμένα ζητώντας τον θάνατο του Κυβερνήτη. Του σπάει το τυπογραφείο ο Κολοκοτρώνης, δραπετεύει από τα κάστρα του Ναυπλίου και πηγαίνει στην Ύδρα όπου ξαναβγάζει την φυλλάδα του. Αν υποθέσουμε ότι στην Ύδρα είχε τοπική χρηματοδότηση από τους εφοπλιστές του νησιού, στο Ναύπλιο ποιος τον «τάϊσε»; Και

Τα λεφτά των Άγγλων. Τα αρχεία του Φόρεϊν Όφις για την δολοφονία του Καποδίστρια είναι ακόμα σφραγισμένα. Έχουν δει το φως της δημοσιότητας μόνο δύο σημειώματα του Δούκα του Ουέλιγκτον. Ο νικητής του Ναπολέοντα στο Βατερλώ, πρωτομάστορας του Αγγλικού Ιμπεριαλισμού, εχθρός της Ελλάδας, ήταν τότε Πρωθυπουργός της Αγγλίας. Στο προσωπικό του αρχείο (που είναι προσβάσιμο) , έχουν βρεθεί δυο σημειώματα. Ένα ζητάει να γίνει αντιπολίτευση κατά του Καποδίστρια και ένα που ζητάει να χρηματοδοτηθεί (από τους Ρότσιλντ) ο αντιπολιτευόμενος τον Καποδίστρια τύπος (δλδ. Τα λεφτά της φυλλάδας του Πολυζωίδη).

Αυτά για το αστυνομικό μέρος των «μυστικών» που έφαγαν τον Κυβερνήτη… για το πολιτικό οψόμεθα"...

https://apt27.gr/el/the-location/the-location-nafplio/churches-and-cathedrals/ άσχετο: εμείς είμαστε οι της Παναγίας,κειδίπλα μέναμε, στου Βασιλάκη του Κυριαζόπουλου, δηλαδή, εκεί βαφτίσια και κηδείες, κι η δική μου μαζί..******υστερογραφότατον: ο προ-προ-προ-πάππος μοι αφίχθη στο Ναύπλιο περί το 1770 από το Καστρί της Κυνουρίας, από το ομώνυμον του επιθέτου μας χωρίον- εικάζουμε πως προερχόμαστε από αρματωλούς αρβανίτες της Βόρειας Αλβανίας, κάποιος, μακρινός ξάδερφος και λογοτέχνης ισχυρίζεται από την Βενετιά, σήμερα, το χωριουδάκι λέγεται Νέα Χώρα, κοινοτάρχης είναι ο ξάδερφος, γιός της τελευταίας κι εναπομεισάσης θείας Ελένης- έγινε πρώτα φραγκοράφτης και μετέπειτα ελληνοράφτης, τότε έστειλε να σκαλίσουν το πατρογονικό δαχτυλίδι στην Βενετιά, θρυλείται περί το 1790, βαρύς χρυσός 44 καρατίων, με φόντο αχάτη κι ένα τριφύλλι με διαμάντια και χρυσό, περνάει από γιό σε γιο, κάποτε έφθασε και στα δικά μου χέρια, παρ' όλη την κόνξα της αλλοδαπής γυναίκας του θανόντος αδερφού μου, θα περάσει σε επιγόνους ως οφείλεται. Ο τότε πάππος έγινε λοιπόν ράφτης στην αυλή του Όθωνα, έραβε τον Άρμανσμπεργκ, στο σπίτι του οποίου γεννήθηκε λίγες δεκαετίες μετά ο γεννήτωρ μου, πάνω από τα ΚΤΕΛ δηλαδή κι απέναντι από το Δικαστικό μέγαρο' έφερνε βαρύτιμα υφάσματα, βελούδα αλλά και περκάλια' διατηρούσε ραφείο στο ισόγειο της σήμερα οικίας Τριανταφύλλου, αμέσως αριστερά μας το νυν Δημαρχείο, πάνω στην Πλατεία Τριών Ναυάρχων, στο βάθος το Παλατάκι όπου η έδρα πρώτα του Καποδίστρια και μετέπειτα του Όθωνα και της Αμαλίας. Αντικειμενικά, απέναντι αριστερά στο βάθος' γνωρίζουμε πως είχε περιποιηθεί την μπλε ρεντινγκότα του Κυβερνήτη, κείνην που φορούσε ο Καποδίστριας με τα περιποίκιλτα χρυσά κουμπιά όταν τον ηύρε το τελειωτικό βόλι του Μαυρομιχάλη στην είσοδο του Άη Σπυρίδωνα και βάλαν μετέπειτα το σημάδι της σφαίρας σε γυαλάκι

έκαμε τον πρωτότοκό του γιό δικηγόρο στην Λειψία, κείνος έφτιαξε τον πρώτο Δικηγορικό Σύλλογο των εν Ελλάδι δικηγόρων και δικολάβων (νυν δικαστικών επιμελητών), τον διαδέχθηκε ο γιός του, ο παππούς Γιώργης, δηλαδή, ομοίως σπουδάσας στην Λειψία, Αβραάμ έτεκεν Ισαάκ, κλπ η σειρά του γαλανόλευκου πατέρα μου και εδώ τελευτούμε-*****

****για τούτο, ίσως, είμαι μιξο~αναπλιώτισσα κι ισοπόσως μιξο~σαμιώτισσα, καλλίτερα ανασαίνω στη Σάμο παρά στ' Ανάπλι, όλως ιδιαιτέρως σήμερα με την ζέχνουσα περιρρέουσα ατμόσφαιρά του, και πολλοί φίλοι μου παιδιόθεν  υποφέρουν μαζί, μακάρι να είχαν σαν κι εμέναν δεύτερη πατρίδα που μόνο χαρές κι ευωχία μού έχει προσφέρει ως σήμερα.. Οι παλιοί ιδιαίτερα Ναυπλιείς, συνηθίζω ως σήμερα να υποστηρίζω πως είμαστε το ίδιο σνομπ σαν τους παλιούς Μιλανέζους, βλέπαν την μικροκοινωνία τους "αλλιώς". Όταν λέω στο Βαθύ της Σάμου, στην πόλη μας δηλαδή, πως κατάγομαι από το Ναύπλιο, ποσώς εντυπωσιάζονται, έχουν τα δικά τους αρχοντικά, των Σιούτων, των Σοφούληδων, της Γκαέλ, α, το σπίτι στο Μαγαλάρ' στο Μαλαγάρι, δηλαδή, της Άλκης Ζέη, έχει ξαναβαφτεί κι από πριν από τον περυσινό μέγα σεισμό στεγάζει μεγάλη κι έγκριτη ΜΚΟ, προσώρας δουλεύει εκεί η νυφούλα μας, πήγα τις προάλλες και χαρήκαμε πολύ τα παιδάκια μεταναστάκια που διψάνε για μάθηση****

 *τύχη αγαθή με έκαμε "Προνοιώτισσα" τον Σεπτέμβρη του 2009, σε ένα διαμερισματάκι απέναντι από τα Δημοτικά και την  Πλατεία της Πρόνοιας, πρώτο "προάστειο" εκτός των τειχών της πόλης που τελευτούσε στην οριζόντια γραμμή από την σημερινή πλατεία του Καποδίστρια, σύριζα στο Α' Δημοτικό ως τα ριζά της Ακροναυπλίας, συνοικία που ίδρυσε ο Καποδίστριας, στα ριζά του Παλαμηδιού, για να στεγαστούν οι stratioti, μισθοφόροι στρατιώτες, δηλαδή, εν τίνι τρόπω, συνέχεια των αρματωλών, μόνο που "κρατούσαν" από τον καιρό του Σαργέδου, της Β' Ενετοκρατίας, δηλαδή' ορίστε μία λέξη που μας έρχεται από την Ενετοκρατία, και οι πρώτοι εργάτες. Κείνοι κυρίως που, πρώην πένοντες αγροπάροικοι, συνέρρευσαν από τα γύρω χωριά της Ναυπλίας. Το κύριο έργο τους ήταν να γκρεμίζουν τα τουρκόσπιτα του Μεγάλου Δρόμου, πολλών δρόμων στον Γυαλό και κάποιων στα Βραχατέικα, να ανοίγουν  ρυάκια για την οσμερή αποχέτευση και να διοχετεύουν τα λύματα στην θάλασσα, στην νυν περιοχή του Βάλτου.   Σήμερα, συνοικία αναβαθμισμένη, όμορφη και θυμίζοντας ακόμη κάτι από νησί, με αργό βήμα 20 λεπτά από την Παραλία*

https://www.youtube.com/watch?v=ZyV-fUCvy

*αν το ακούσουμε έστω ακροθιγώς, ο Λουκιανός μας κοροΐδεύει όλους, ένα βιεννέζικο βαλσάκι, εμείς οι μαύροι κλέφτες, ένα και δύο και τρία και πάλι από την αρχή, είναι η Ιστορία της αχ! Ελλάδα μου γλυκειά, πόσο σ' αγαπώ, πόσο σε μισώ, για να έρθει μετά ο Ροΐδης να μας κάνει ρόιδο κι ο Σουρής να μας λοιδωρεί ως σήμερα, υπάρχουν πιο επίκαιροι από αυτούς?*