μελαγχολικές και πάλι αυτές οι μέρες, παραμένοντας στις ενθυμίσεις, όχι θνησιγενώς, πλην με θάλλουσα την της φύσης αισιοδοξία όταν μιλάω για δύο ανθρώπους φύσει και θέσει μαχητές κι αισιόδοξους:
Μαζί με την Λίλλη μου μας έγραψε:
ΜΕΛΙΤΑ
Σαν ήσουνα τετράχρονη μ' ερώτησες
Εμέναν πώς με κάμανε στ' αλήθεια;
Κι ως είσουν αγγελούδι σου απάντησα
και σου 'πα όπως λεν στα παραμύθια.
Επήραν μια μικρή λεκάνη, ολόλευκη,
και βάλαν μέσα χρυσαφένιο μέλι,
αχτίδες ήλιου και ροδόφυλλα,
και τα'σμειξαν όλα μαζύ οι αγγέλοι.
Και σ' έπλασαν, κορούλα μου. Και έγινες,
με δέρμα ροζ σαν τα τριανταφυλλάκια,
Γλυκειά σαν μέλι και Μελίτα σ' έβγαλαν
και είχες ηλιαχτίδες στα μαλλάκια.
Με κοίταξες αθώα και με πίστεψες.
Ήσουν μικρό κι ανίδεο παιδάκι.
Κι όσο κι αν μεγαλώσεις θά'χεις μέσα σου,
κάτι απ' το παλιό παραμυθάκι.
-γραμμένο το 1958- συλλογή "Κομπάρσοι", 1974 Τερέζα Παπαδόγιαννη, αν είχε ζήσει, θα είχε συμπληρώσει 103 έτη!!!
Γενέθλια Τερέζας 4 Οκτωβρίου, γενέθλια Γιώργου 8 Οκτωβρίου, καθόλου τυχαίο που στα ζωόδια έχω ωροσκόπο ζυγό. Αν ο αδερφός είχε ζήσει, σήμερα θα συμπλήρωνε 72 έτη.
