πόσο θλιβερή η σύγκριση με τον γενέθλιο τόπο όπου η Δημοτική αρχή αφασεί... για όλα πρέπει να παλεύεις, ενώ:
ανήμερα του περσινού φονικού σεισμού στη Σάμο, μία άξια Δημοτική Αρχή τιμά μετά θάνατον δύο αθώα θύματα, μαθητούδια, στο βίντεο με την παρέλαση, επιτέλους και το ανηψούδι μας, πρώτο μαθητούδι πάντα, κρατάει περήφανα την σημαία.
Είναι τόποι που χαιρόμαστε την λεβεντιά των κατοίκων της και τόποι που λυπούμεθα για την κατάντια τους...
κανείς δεν τους το υπαγόρευσε: μόνα τους τα παιδιά πήραν την απόφαση να παρελάσουν φορώντας μαύρο περιβραχιόνιο, μπράβο στα Σαμιωτάκια μας...
δύο όμορφα, γλυκά εφηβάκια, τους κόπηκε το νήμα της ζωής τους άδοξα κι άδικα, υπήρξαν και πολύ ταλαντούχα, είπαν, τι σημασία να έχει??? ως να φύγουμε, τέλη Σεπτέμβρη, στο Δημαρχείο, κρέμονταν ακόμη τα μαύρα πανιά πενθώντας τα παιδιά, είναι αυτή η ευαισθησία του παρόντος Δημάρχου Γιώργου Στάντζου, που, όταν δεν έπεφτε το πανί για να αποκαλυφθεί η πινακίδα, με τα καθημερινά του ρουχάκια κι όχι με κοστούμια, σκαρφάλωσε και τράβηξε το πανί για την αποκάλυψη της πινακίδας. Να σημειωθεί: ΟΜΟΦΩΝΗ η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου' κάνει κανείς σύγκριση με τα απίστευτα αδέξια δεξιάκια της πόλης του Ναυπλίου και του έρχονται δάκρυα από οργή. Ένας από τους χιλιάδες λόγους που η Σάμος και το Βαθύ είναι σπίτι μου πια στο μυαλό, με το που φύγαμε, ήδη μου λείπει, ως το επόμενο ταξίδι μας εκεί....