https://www.youtube.com/watch?v=Ne4s_Ob0Ods
από χθες deja, ίσως διότι είναι παράξενοι αυτοί οι καιροί, να σκεφθείς πως μου τηλεφωνούν -επίμονα, είναι καλό να έχεις φίλους, δόξα τω Υψίστω, ποτέ δεν λείψαν- για βουτιές κι ένα μάτσο οι δικαιολογίες, well, πάλι σέρνεται το πόδι, αν γυρίσω οριστικά εδώ, η υγρασία τσακίζει, η μνήμη υπάρχει ακόμη κραταιή, ειρωνία της τύχης θα ήταν νόσηση από νόσο του μυαλού, ο μόνος φόβος, εφεξής, τι άλλο να φοβηθείς? να σε δω όπως εκείνη την 4η Οκτώβρη, είχε καλόν καιρό αλλά εσύ περπατούσες λίγο διστακτικά μες στο γκρι πουλόβερ που έφερα τώρα εδώ, αφού καλά κρατεί, καλοφτιαγμένο τρικό, τότε που αμήχανο παιδί στην ερώτηση "δεν θα πούμε χρόνια πολλά" ψέλλισα, "χρόνια πολλά μαμά", στο σπίτι, στην Νοταρά, είχαμε βρει έξω πεταμένο ένα μακρόστενο τραπεζάκι σαλονιού, μαύρο, είχε πλακάκια σκούρο πορτοκαλο-μαυρα-θυμάσαι σαφώς πως απεχθάνομαι το πορτοκαλί, εφόσον είναι η προσβολή του αγαπημένου κατακόκκινου'' any way, μες στην αμηχανία, κοιτούσα τα πλακάκια στο τραπέζι, εκεί στο τέρμα της Πίνδου, έμοιαζαν πολύ με το τραπεζάκι μου, μια πιτσαρία ήταν, δεν είχε και πολλές ανέσεις τότε η περιοχή, τα κοιτούσα μετ' επιτάσεως και δεν έλεγα να σηκώσω το βλέμμα να αντικρύσω το εκλιπαρόν δικό σου, 102 και σήμερα, μάνα, χρόνια πολλά, λοιπόν, μαμά, και σε τέσσερις μέρες, στις 8, ο Γιώργος θα γινόταν 71, σήμερα έφερα πάνω τις κούτες που κατοικοέδρευαν στο πατρικό, δεν θα βρω τα μετάλλεια του παππού, του πατέρα σου, δηλαδή, αλλά, οκ, τι φταίει κι ο Γιώργος, αναθέσεις έκαμε, μια ζωή, σε λάθος ανθρώπους-δυστυχώς-, τους λάθος ενεπιστέφθη, να πρόσεχε... αχ αυτοί οι Οκτώβρηδες με κυρίαρχη τάση την εξισορρόπηση όσων δεν εξισορροπούνται, προτιμώ τις αποτομιές και τις κλωτσιές στα ίσα, τουλάχιστον εκεί δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από μαϊμουδίσματα καθωσπρεπισμού και imitation comme il faut, ορμάς και αν χρειασθεί, πληρώνεις το ισόποσο αντίτυπο και πολύ παραπάνω, να σου πω: το προτιμώ, ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
