εμείς, παιδί μου, δεν υπήρξαμε ποτέ των μεγάλων θλίψεων, κυρίως εσύ που έσφυζες από την χαρά της ζωής, φυσικά στις απώλειες μετράει κανείς ανθρώπους και ποιότητες, στις χαρές και στις δήθεν αγκαλιές όλοι χορεύουμε τσάμικα, έτσι κι εγώ, μέτρησα, ας μην έρθουν να κλαψουρίσουν εκ των υστέρων, περιττόν, ήσαν κείνα τα χρόνια, ξύπνησα το πρωΐ με αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=GsZOHY0APMM

"είδες, είδες, είδες, όλα είναι τυχερά, βάσανα καϋμοί κι ελπίδες παν' μαζί με τη χαρά"

κι έπειτα είχαμε πάει μαζί στην συναυλία της Εύας, ο τότε φιλαράκος μου, παρισινός, μου χάρισε κάποια δισκάκια της
https://www.youtube.com/watch?v=RE4poCP6qYU, ήταν η εποχή, φορούσα μία παρεμφερή ζώνη, περάσαμε καλά,να τα λέμε κι αυτά και να μην ξεχνιόμαστε, Λώλο Μπόκαλη, ναι?