"Δουλειά σαν τον σκύλο όλη τη βδομάδα, μα τις Κυριακές βυθιζόταν στο υγρό σώμα ενός ταπί ντε φλερ,πίσω από τον πάγκο με τα νευρικά αηδόνια, στην Γκραν Πλας.(...)
(...) Ο καιρός ήταν πάντα χάλια. Οι άνθρωποι πάντα αμίλητοι. Το σεξ πάντα χλιαρό. Αλλά. Η Τζάζ ήταν πάντα.(...)
-ένα σωρό κλαμπάκια τζαζ στην Malesherbes (δηλητηριωδών φυτών, δηλαδή), περνάγαμε καλά, με τσαγάκι-.
σελ.33, Γένοβα
(...) Ανάβοντας τον πανίσχυρο προβολέα της πρύμνης και κατευθύνοντας τον προς το νερό, άστραψε μέσα στο βαθύ σκοτάδι το απαράμιλλο μπλε της Λιγκουρίας κι η δέσμη αρπάχτηκε από το μεγαλοπρεπές μπρούτζινο άγαλμα του Ιησού της Αβύσσου (...)
https://www.youtube.com/watch?v=kp-nNPXd-ZM
ΓΚΟΛΕΜ σελ. 101
Η σιωπή είναι μια παγίδα διήγησης (...)
(...) Σε αυτή τη σιωπή, επικάθεται η γενεσιουργός μου τέφρα, απόρροια οδύνης και οντολογικής ενατένισης.(...) {αυτό-δοκίμιο-δοκιμασία, θυμίζει το "Σιωπή" της Κλαρίσε Λισπέκτορ για την Ελβετία}.
-Ο Κωστάκης, ακόμη και στα πεζά του κείμενα, χαράσσει άξονες -κάθετο και οριζόντιο-ως καλός θετικός επιστήμων. Αν στα ποιήματά του ξιφουλκεί ή παιγνιάζει ανά τους άξονες, στα πεζά του κείμενα ως τα συγκεντρωμένα σε αυτόν τον τόμο, επικεντρώνει στα ανά τους 4 ορίζοντες "γεμίσματά τους", εκεί διαδραματίζεται η σκηνική μετεξέλιξη των προτέρων εν είδει ποίησης γραφτών.
Και φτιάχνει ένα σωρό συνδυασμούς χιαστί, παύουν πια να είναι "γεμίσματα", πρωτογενές υλικό γίνονται και με παρρησία μας καλεί -διαβάστε τα ή αφήστε τα, ενδιάμεσος δεν χωρεί-
*να ορισθεί και τούτο: ο Κωστάκης έβαλε ό,τι έβαλε, δεν ρώτησε και κάλλιστα έπραξε, το συγγραφιλίκι σε επίπεδο πεζογραφίας ακόμη παιδεύεται πριν από τις εκτυπώσεις, δεν αργούν, προσώρας, ευφημισμοί ως "ποιήτρα", μου πέφτουν βαριοί, με διάθεση ανάγνωσης λέω να πάω και μια ματιά στρεβλή, κείνην που διαθέτουν οι των θεωρητικών επιστημών που συνηθίζουν να λένε πολλά, δεν είναι της δικής μου κοψιάς, λίγα και κακό-καλά, μπορεί, μην και νομίσουν πολλοί πως αυτο-ορίζομαι σαν κάτι που ουδέποτε υπήρξα, άνθρωπος-γυνή εν αρχή, τα υπόλοιπα, στα ζάρια...*
