εμείς γι' αλλού κινήσαμε
γι' αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει
βέβαια, τώρα θα έπρεπε να αναρτώνται φωτογραφίες με "τον χιονιά που τ΄αρνάκια παγώνει", έλα μου όμως που δεν είμαστε αρνάκια, ούτε καν κατσίκια, μόν' άλογα λεύτερα στην ανάσα... και η φωτό του Τάκη είναι καταπληκτικής ομορφιάς σήμερα, η Παναγίτσα στ' Ανάπλι, με ημίχιονο κι ο Τάκης βγήκε με τη βάρκα του προς αλίευσιν εικόνων
© Τάκης Βασιλείου
τούτο, για να πούμε πως, παρ' ότι βάλουμε κατά των βραβεύσεων παντοίας μορφής, αναγνωρίζουμε την τιμή σε βράβευση για γραφιάδες, στην εφ' όλης της φύσεως πορεία και πώς να μην χαρεί κανείς για τον Διονύση Καψάλη?
τα φετεινά βραβεία ήσαν από τα εξόχως ισορροπημένα αλλά, εξαιρουμένης της Μαριλίζας και των κυριών, κάτι καθηγητάδες λογοτεχνίας που διαθέτουν κριτήριο και λόγο -λέει,λέει,λέει-, τα γνωστά.... Όχι πως αλλάζει κάτι στην τυποποιημένη εικονοποιία της τυπολαγνικής λογοτεχνίας του καιρού, αλλά...
Φυσικά χαρήκαμε τα μάλα για την αναγνώριση του κόπου της Χλόης που ομορφαίνει την λογοτεχνία μας από γραπτό σε γραπτό, της Μαρίας Κουγιουμτζή που μαστορεύει ωραία την μικρή φόρμα. Για τα ρέστα, θα σας γελάσουμε, ο Σταμάτης έχει γράψει και καλλίτερα αλλά συγκαταλέγεται κι εκείνος σε κύκλους, παρέες και "όλοι δικοί μας είμαστε", εκεί όπου ακριβώς τόσοι άλλοι προσπαθούν σκληρά να ενταχθούν μήπως και κάποτε "αναγνωρισθούν", αν και γνωρίζουν πως όποιος είναι να εγγραφεί, θα εγγραφεί ασχέτως κριτών και βραβεύσεων, όποιος ου, ου.
τον διονύση καψάλη δεν νοιάζει τόσο η μέτρηση του μέτρου, σαν να ακολουθεί λίγο τον Παλαμά στην καταπάτηση σειράς ιάμβων κι αναπαίστων, το αποτέλεσμα είναι, εντούτοις, πάντα εξόχως ενδιαφέρον, ειρήσθω, μαζί με τον Κοροπούλη, εμμένουν αυτοί τούτοι (μαζί με την Σοφία Κολοτούρου) αυστηρά στην τήρηση μιας ρίμας παλιακής, κι όμως, πάντα δημιουργικής: https://pampalaionero.wordpress.com/2011/04/01/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%83-%CF%85%CF%80%CF%8C-%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1/
-τα άλλα μόνο βραβεία που ήθελαν γίνει αποδεκτά, θα ήσαν κείνα για επιτυχημένη λογοτεχνική μεταφορά (την ελένε και μετάφραση), διότι και 100 χιλιάδες σελίδες να γράψει κανείς, είναι δικές του, πρωτότυπες και με πρωτογενή τον ιδρώ. Στην λογοτεχνική απόδοση, όμως, ο κόπος είναι διπλός, και κάνεις τις 100 χιλιάδες σελίδες αλλά έχεις ήδη κάνει καμιά χιλιάδα εκατοσταριές ακόμη προσπαθώντας να μπεις στο πετσί κείνου που θέλει να εκφράσει ο συγγραφέας, να τον "μετά~γράψεις", να τον ερμηνεύσεις και να μείνεις κοντά στο πνεύμα κείνων που διατυπώνει στην δική του γραφή. Ακόμη κι επινοώντας νέες λεκτικές κατασκευές στην γλώσσα απόδοσης.
Χλόη Κουτσουμπέλη: "Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης"
Στρόβιλος
Εμέναν οι νεκροί μου δεν είναι όπως των άλλων
δεν αφήνουν κενές μποτίλιες έξω απ' την πόρτα
ούτε εφημερίδες με αγγελία θανάτου (...)
~ένας υπερρεαλισμός με μαύρο πέπλο, ανασηκώνει ελάχιστη ακρούλα για να λάμψει άσπρη φλογίτσα στην άκρη του τούνελ είναι τα γραφτά της Χλόης Κουτσουμπέλη~
https://www.youtube.com/watch?v=o4326RVQSQ8
τον διονύση καψάλη δεν νοιάζει τόσο η μέτρηση του μέτρου, σαν να ακολουθεί λίγο τον Παλαμά στην καταπάτηση σειράς ιάμβων κι αναπαίστων, το αποτέλεσμα είναι, εντούτοις, πάντα εξόχως ενδιαφέρον, ειρήσθω, μαζί με τον Κοροπούλη, εμμένουν αυτοί τούτοι (μαζί με την Σοφία Κολοτούρου) αυστηρά στην τήρηση μιας ρίμας παλιακής, κι όμως, πάντα δημιουργικής: https://pampalaionero.wordpress.com/2011/04/01/%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%83-%CF%85%CF%80%CF%8C-%CE%BA%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%B1/
-τα άλλα μόνο βραβεία που ήθελαν γίνει αποδεκτά, θα ήσαν κείνα για επιτυχημένη λογοτεχνική μεταφορά (την ελένε και μετάφραση), διότι και 100 χιλιάδες σελίδες να γράψει κανείς, είναι δικές του, πρωτότυπες και με πρωτογενή τον ιδρώ. Στην λογοτεχνική απόδοση, όμως, ο κόπος είναι διπλός, και κάνεις τις 100 χιλιάδες σελίδες αλλά έχεις ήδη κάνει καμιά χιλιάδα εκατοσταριές ακόμη προσπαθώντας να μπεις στο πετσί κείνου που θέλει να εκφράσει ο συγγραφέας, να τον "μετά~γράψεις", να τον ερμηνεύσεις και να μείνεις κοντά στο πνεύμα κείνων που διατυπώνει στην δική του γραφή. Ακόμη κι επινοώντας νέες λεκτικές κατασκευές στην γλώσσα απόδοσης.
Χλόη Κουτσουμπέλη: "Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης"
Στρόβιλος
Εμέναν οι νεκροί μου δεν είναι όπως των άλλων
δεν αφήνουν κενές μποτίλιες έξω απ' την πόρτα
ούτε εφημερίδες με αγγελία θανάτου (...)
~ένας υπερρεαλισμός με μαύρο πέπλο, ανασηκώνει ελάχιστη ακρούλα για να λάμψει άσπρη φλογίτσα στην άκρη του τούνελ είναι τα γραφτά της Χλόης Κουτσουμπέλη~
https://www.youtube.com/watch?v=o4326RVQSQ8
