3/11/18

μια παρατήρηση, πού πάνε τα ποιήματα όταν ορφανεύουν?

* τα κακά των διαδικτύων:
πάμε πάλι. Υπήρξαν κάποιοι περίεργοι, μυστήριοι και τρελλαμένοι -χωρίς εισαγωγικά, περιττά-, κάποιοι βγάλαν τα γραφτά τους αργά μετά. Ήρθανε ύστερα τα διαδίκτυα και καμπόσοι -πολλοί αυτοί- τρελλαθήκαν-. Τους αντιγράφουν, τους παραθέτουν με τις δέουσες πηγές, και ναι και όχι, βάζουν φωτογραφίες τους στα δικά τους γραφτά, να τα "αυγατίσουν", να κλέψουν κάποια από δόξα? άβυσσος.... Μένουν κάποιοι μαθουσάλες που πολύ τους αρέσουν αυτά, βάζουν και δεν βάζουν αυτά. Οι νόμοις για εκτέλεση δικαιωμάτων αδιαφορούν (γεράσαν κι αυτοί). Αποτέλεσμα, να είσαι απόγονος και να νιώθεις πως tutti cuanti ασελγούν -χωρίς εισαγωγικά- σε σώμα ερριγμμένο σε άσφαλτο Μιχαλακοπούλου και Σεμιτέλους γωνία, την σήμερον. κάπου θέλεις να πεις "αφήστε την ιστορία της οικογένειάς μας ήσυχη, βρείτε κι αναδείξτε την δική σας ", σταματείστε να ασελγείτε ερήμην κλέβοντας λίγη δόξα μπας και τα γραφτά σας αποκτήσουν κλέος στα όμματα των τοις διαδικτύοις οπαδών σας, ο Μακρής ήτο Αργείος, αιδώς, Αργείοι-



Γονίδια
                                      
                                  Σήμερα Κυριακή,
                                                               θα βγω να περπατήσω
                 στις ατραπούς της μνήμης,
                                                              έμπνοη των θρυλικών  μου προγόνων,
                            ενεή στα ακινητοποιημένα
                                                                                               γονίδια μου
                                     πεταγμένα στο έλεος της ζωής.
                                                                                     Σήμερα Κυριακή,
                             θα ανασκάψω τα μάτια
                                                        της γραφίδας τους
                                                  εγκαταλελειμμένα στη δίνη
                                                                                              της ανεμελιάς τους.
Σήμερα Κυριακή
                                                                          είμαι πίσω
                                      αγκαλιά
          με τους θρυλικούς μου προγόνους
                                                                                                                     που δεν μου φταίξαν σε τίποτα.

Για τον θείο μου Γιώργη Μακρή,
οικογενειακώς πως “Τζι Μπι Εμ”
(G.B.M.)


*τα χαρακτικά είναι, εξαίσια, του Τάσσου*https://www.youtube.com/watch?v=rY5qpxazNec

https://www.youtube.com/watch?v=rY5qpxazNec



Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...