15/12/16


δεν πέθανε κανείς από μας, χτύπα ξύλο,  έχουμε καιρό, δεν μπορώ να κλείσω αυτό το μέσον για λίγο, σαν το φέις ας πούμε, όπου το τηρώ συνήθως κλειστό, το μπλογκ "κατεβαίνει" προσωρινά,
γιορτές, πανηγύρεις δεν ήσαν ποτέ του γούστου μας, αυτούς τους καιρούς, περισσότερο από άλλοτε. (χριστιανοί δεν υπήρξαμε ποτέ για Χριστούληδες κλπ), αφού χειρότερα θα είναι, προς τι ο βαυκαλισμός, αν εσείς τα πιστεύετε, καλή χρονιά-

*όταν τον Ομπάμα διαδέχεται ένας ουρακοτάγκος, καλό κουράγιο στην υφήλιο...





.... οι στίχοι είναι του Σαλβαδόρ Εσπριού, η μουσική, φυσικά του Ραϊμόν, καταλανιστί-

-ενόσω επικρατούν συνθήκες παγκοσμίου πολέμου, ενόσω πεθαίνουν καθημερινά παιδάκια από το Χαλέπι ως την Αφρική και την Ασία, ενόσω η ανθρωπότητα βλέπει ανίσχυρη ανθρώπους να πεθαίνουν σε θάλασσες, μωρά να πεθαίνουν παντού, ενόσω με μόνο όπλο την τρομοκρατία τους τα σημερινά "Χαλιφάτα", δίκην νεοναζιστών, εκπαιδεύουν παιδάκια να σκοτώνουν, αλλιώς θα τα σκοτώσουν, ενόσω στον πλανήτη το καθαρό, πόσιμο νερό δεν είναι αγαθό για όλους, ενόσω πληθυσμοί μετακινούνται και θα μετακινούνται από πλημμύρες, ξηρασίες, σεισμούς, σε ακραία φτώχεια και τους λέμε "λαθρομετανάστες" σε ύστατη προσπάθεια επιβίωσης, εμείς οι ολίγοι, λευκοί, Δυτικοί,  πολλοί "χριστιανοί", όσο φτωχημένοι κι αν είμαστε, θα έπρεπε να χαιρόμαστε στην κατ' εξοχήν "εορτή" του ακραίου καταναλωτισμού και μόνον? Κάποτε έρχεται η ώρα, τούτη είναι τώρα: ας βγούμε επ' ολίγον έστω από τον μικρόκοσμό μας, ας δράσουμε για περισσότερους από τον  μικρό εαυτό μας κι ας αφήσουμε τις εορτές και πανηγύρεις για τότε που όλα θα είναι καλλίτερα για πολλούς κι όχι  για μας τους ολίγους, λευκούς, Δυτικούς.

ας είναι μεγαλύτερη η ανάσα μας το 2017, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, πάντως' ευτυχώς, στη γέννηση το μύρο ήταν της αισιοδοξίας!!! Μοναδική η  ευχή: Ειρήνη, επιτέλους, παντού' με τα υπέροχα φλάουτα με ράμφος-



*κι επειδή καμμιά φορά στιχάκια σκαρώνω κι εγώ,καθώς 10 εκατομμύρια στα 11,5 των κατοίκων αυτής μικρούλας γης:  http://www.bookpress.gr/politismos/teleutaia-nea/31-poiitikes-sylloges-2016

  W.G. Sebald
       Jan-Peter Tripp 
       Μτφρ. Βασίλης Παπαγεωργίου      
       Εκδ. ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΝ
        Αδιήγητη
        παραμένει η ιστορία
        των αποστραμμένων
        προσώπων

    Δημήτρης Αθηνάκης      
       Εκδ. ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ
       Δεν ανήκει σε κανέναν τόπο,
       σε κανέναν χρόνο, σε κανέναν έρωτα.
       Καταγωγή χαμένη, ρίζωμα ακατόρθωτο,
       μνήμη βυθισμένη,
       παρόν σε εκκρεμότητα.


Ράβω ελπίδες
σαν στόμα ανοιχτό
ούτε τσιρότα
ούτε ουλές
όλο σπάει η κλωστή
στην τσόχα τα ρέστα όλα/
τα δελτία ειδήσεων
είπανε χθες πως έσπασε κι η βελόνα
τότε γιατί ένα μάτι
την συνέλαβε σερνάμενη καταγής?
Θολωμένο θα ήταν-
©ΑΡ



Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...