τσακισμένα φρένα

ζέφη δαράκη:

... Γιατί τα χρώματα της ζωής φιμωμένοι καθρέφτες
Γιατί τα αισθήματα - τσακισμένα φρένα
Τρέχα τώρα να βρεις την ερμηνεία μιας θάλασσας
που έπαψε να υπάρχει
Τα κουφώματα των άλλοτε μορφών
Την ασύστολη αλήθεια της ζωής
... εδώ τελειώνουν τα έργα της θάλασσας, τα έργα της αγάπης
Γιατί το φως αιώνιο των λουλουδιών
Από κάτω, σαύρα καθηλωμένη η αγριότητα τόσης θλίψης
Το αειθαλές του θανάτου - αυτό που διακλαδώνεται
σε χώμα και κελαηδισμό
Γιατί το σώμα μου ανώνυμο
Και ρημαγμένοι όλοι οι σταθμοί των απαντήσεων
Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες ...
Στο κέντρο του ονείρου,
ως το βυθό σαλεύοντας η χλόη του άλλοτε
Κι ο χρόνος κάτοπτρο αναστραμμένο
Γιορτές ποτάμια εξαφανισμένα
με τον άγγελο βρώμικο και δύσπιστο
να εποπτεύει ένα κενό ...
Γιατί τα λόγια κατακίτρινα
καθώς το φως ανεμίζοντας ένα άδειο δωμάτιο και
λησμονώντας τις ρωτήσεις του σώματος
Τις απαντήσεις του μύθου

(Από τη συλλογή Ο απέναντι χρόνος, Νεφέλη 2006)

~~~~~~~~~

β΄
Αυτό που σκοτεινιάζει
είναι ορατό
μόνο μεσ'στο σκοτάδι

~~~~~~
δ΄
Σε ονομάζω θα πει σε χάνω
Σε σωπαίνω λοιπόν μεσ'στα χρόνια
αμνηστεύοντας τα εγκλήματά μου
Σιωπή και σε σωπαίνω
σε μεγαλώνω μέσα μου σαν να'σουν θαύμα
Και ψηλαφίζοντας το ανείπωτο
σαν το χέρι ενός παιδιού κάτω απ'την άμμο
σιωπή και σε σιωπαίνω ..

(Από τη συλλογή  Το ακίνητο εν οδύνη, Νεφέλη 2002)

από τη σελίδα της στην Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων

για την ιστολόγο, η μεγαλύτερη ποιήτρια, μαζί με την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, του 20ου