O ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ

1916

ΛΟΧΑΓΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΙΝΗ



1930

ΑΚΡΟΝΑΥΠΛΙΑ

1935





ΘΑΝΑΤΟΠΟΙΝΗΤΗΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΙΑΣ ΤΟΥ 1935

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΙΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ

ΤΟΥ 1935

ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΥΛΙΔΗ

ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΤΟΥ ΕΑΜ

ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ 1944

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΟΜΑΔΑΣ ΜΕΡΑΡΧΙΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Κ.ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ 2η ΣΕΙΡΑ ΜΕ ΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ

1η ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΜΑΡΚΟΣ-ΜΠΑΚΙΡΤΖΗΣ-ΑΓΝΩΣΤΟΣ-ΚΙΚΙΤΣΑΣ

ΒΕΡΟΙΑ 1944

<>

<><><>

</></>

</><>

<><><>

</></>

</>

<><><><> </></></><><></></><><></></> <><></></> Μετά την κατάληψη του Κιλκίς όλα τα συντάγματα επέστρεφαν στις έδρες των πόλεων που απελευθερώθηκαν πλέον. Το σύνταγμά μας έκανε προσωρινό καταυλισμό για να ξεκουρασθεί στο χωριό Αραπλή, έξω απ’ τη Θεσσαλονίκη, από εκεί πήρα φύλλο πορείας για τη Θεσσαλονίκη, για να καθαριστώ απ’ την ψώρα που είχα αποχτήσει και να καυτηριάσω την πληγή που μου δημιούργησε το σκουλήκι στο πλευρό μου, τρεις μήνες σχεδόν. Με συνεχή και καθημερινά ζεστά μπάνια στο χαμάμ, λουτρό της Θεσσαλονίκης, που ήτο κάτω στο Βαρδάρη, έπλυνα τα σπυριά της ψώρας και μετά άλειφα ψωραλοιφή, σύντομα καθάρισε το σώμα μου και ανακουφίστηκα, εν συνεχεία πήγαινα καθημερινώς στον Ερυθρό Σταυρό και καυτηρίαζα την πληγή μου. Εκεί ήτο το φοβερό μου μαρτύριο, με τσιμπίδες που είχανε γάζες με καυτηριάζανε το σημείο της πληγής οι νοσοκόμες, μου προκαλούσαν φοβερούς πόνους, είχε μολύνει αρκετό μέρος το σκουλήκι αλλά ευτυχώς το πρόλαβα. Αφού είχα την τύχη να τελειώσει ο πόλεμος, άλλως θα πάθαινα γάγγραινα που λένε. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μου πήγα στο στρατηγείο να ανταμώσω κάτι παλιούς αντάρτες απ’ την περιοχή της Κατερίνη ...  των χωριών Κίτρους και Αλωνίων, σε μια τρίμηνη παραμονή μου στα χωριά αυτά το 1942, που ο αδελφός μου Γιάννης ήτο γραμματέας κοινότητας, γνώρισα τα παιδιά αυτά. Αγνοί πατριώτες γλήγορα μπήκαν στο νόημα του αγώνα και από τους πρώτους σχεδόν εντάχθηκαν στον Ελάς. Πήγα στο στρατηγείο, βρίσκω τον πρώτο, τον Μανωλόπουλο, τον ρωτώ για τα άλλα παιδιά, εδώ είναι και αυτοί Βασίλη, πάω να τους φωνάξω. Περιμένοντας στον μεγάλο διάδρομο, έχοντας μπροστά μου τα τέσσερα συνεχιζόμενα γραφεία, του στρατηγού Μπακιρτζή, του καπετάνιου μεραρχίας Μάρκου Βαφειάδη, του διοικητού πυροβολικού της ομάδας μεραρχιών συνταγματάρχη Παπαδογιάννη και το δεύτερο γραφείο.Απ’ το τρίτο γραφείο βγαίνει ένας ωραίος, ωραιότατος συνταγματάρχης του πυροβολικού, τον χαιρετώ, με ανταποδίδει τον χαιρετισμό, με βλέπει με προσοχή, εσύ, μου λέει, συναγωνιστή δεν είσαι Δραμινός; Ναι, απαντώ, είχε υπηρετήσει επί αρκετό καιρό προπολεμικά στη Δράμα ως διοικητής της μονάδος υλικού πολέμου, βλέπω χτυπά την πόρτα του καπετάνιου της μεραρχίας, μπαίνουμε μέσα και λέει στον καπετάν Μάρκο. (από το βιβλίο: Βασίλης Ιωακειμίδης, Είκοσι χιλιάδες μέρες, Εξάντας 1983)

Απαγορεύεται από τον Νόμο η μερική ή ολική αντιγραφή των κειμένων και των φωτογραφιών χωρίς την γραπτή και με ID άδεια της ιστολόγου, all rights reserved ©ΑΜΑΛΙΑ ΡΟΥΒΑΛΗ/AMALIA ROUVALIS.