https://www.bibliotheque.gr/article/60452
τα νερά τρέχαν ασύστολα, πάλι σωθήκαμε, το μπουφάν σώζεται ακόμη στην δευτερεύουσα ντουλάπα, είπα κι εγώ, τελικά, δεν χορέψαμε ποτέ στην Καραϊβική εκείνο το τάνγκο, τον Πιατσόλα θυμόμουν σ' εκείνη την μεγάλη αίθουσα του ΟΗΕ των Εθνών στο Παρίσι, ήταν μία πολύ κρύα νύχτα και οι μελωδίες του μας πάγωναν έτι περαιτέρω. ¨Οταν σιγήσαν τα νερά, πέσαμε ξεροί, καθώς στην Ελάτη, όπου είχε χιλιάδες άστρα μικροβόλα, ύστερα, πήγαμε για φλογοβόλα πιούμενα, μετά, μία φλογάτη κουβέρτα που ουδείς ετίμησε, κόκκινη της φλοκάτης. Η άλλη, ήταν μία άλλη μέρα.
