16/11/18


https://www.youtube.com/watch?v=KYVA0ztUlpw,


γιατί έτσι, για τον Δρόμο, με πήγανε στο Ρεξ και χμ μάλλον όχι, γιατί, έτσι, κανείς δεν με ρώτησε εμέναν όταν με μετακόμισαν από το σπίτι μου στην μεγάλη πόλη και οι διαδρομές ήσαν Θεμιστοκλέους στον φούρνο, είχε κάτι γλυκά εκτός από ψωμί, σ’ εμάς φούρνος = ψωμί, και κάτι που τα λέγαν κρουασάν κι ήσαν κάτι πανιασμένα μες στο σιρόπι, λίγο κάτω το ζαχαροπλαστείο «η Αλήθεια» είχε κάτι ωραίους μπαμπάδες αλλά δεν αρέσαν στον δικό μου μπαμπά, γιατί έτσι, το πιο πολύ που έφτασε το παιδί ήταν ως την Ακαδημίας και κατα-φοβήθηκε από την κίνηση, αναλογίσθηκε, και να είχε το ποδηλατάκι, θα το κάναν λιώμα, γύρισε πανιασμένο πίσω και κρύφτηκε πίσω από το μεγάλο γιασεμί στην νέα βεράντα που έβλεπε τον Λυκαββητό, ούτε σήμερα θυμάται τι απέγινε το γαλάζιο ποδηλατάκι του, ούτε το πρασινόσκουρο μεγάλο του πατέρα, όταν αδειάζαμε το σπίτι μας, και το ντουλάπι της κουζίνας, μακρόστενο ξύλο, βαμμένο σε χρώμα σκατί, δεν φέραμε, νομίζω, τις δύο μας πλαστικές –μεγαλεία τότε-κούπες, πράσινη με το τριφύλλι –εγώ, κόκκινη με τον Ολυμπιακό, εσύ, μήπως ήταν ανάποδα, διότι εσύ, σκέτος Λουκανίδης, πού να θυμάμαι τώρα πια... γιατί έτσι, -σαν μικρό, σε μιμούμουν ασύστολα που έβαζες την πετσέτα του φαγητού μπρος στο πρόσωπο και την κούπα σου από πάνω για να σφραγίσεις την άρνηση, σιχαινόμουν τις μελιτζάνες και τις μπάμιες και κάθε που το κάναμε, η μάνα μας έσκαγε στα γέλια και μας άφηνε στην ησυχία μας, όταν αναγκάστηκα να φάω εκείνες τις μελιτζάνες στην Αιγιάλη, στην Αμοργό, χάλασε το θρυλικό πλοίο Έλλη κι είχα αργήσει οικτρά στην μετακόμιση, τα άκουσα κανονικά, μου είπε αυστηρά, πάρε τον Μούσια-τον γατόνι μας δηλαδή- κι εξαφανίσου να μην σε βλέπω μπροστά μου, τον πήρα αγκαλιά και κατεβήκαμε στο Μαρούσι να τον κεράσω μια μερίδα μελιτζάνες-, να τα λέμε κι αυτά, μου υποσχέθηκαν ένα ποδήλατο ασημί και το κλειδώσαν στο υπόγειο, δεν το είδα ποτέ, γιατί έτσι, το παιδί βαρυόταν και διάβαζε τον Γκραν Μώλν, ύστερα το είδε στο σινεμά Νεάπολις, ωραίο ήταν, έγχρωμο σινεμασκόπ με τον Ρομπέρ Ωσαίν και την Βίρνα Λίζι,
γιατί έτσι, με πηγαίνανε στο Φλοράλ για μια γρανίτα φράουλα στα γρήγορα, είχαν ερωτικά ραντεβού αλλά δεν τα λέγαμε τότε, όπως και δήποτε  όχι σε ένα παιδί,
γιατί έτσι, πάντα κείνο το φορεματάκι περίπου κερασί κι ένα κρεμ τσαντάκι, γόβες ασορτί, ω, ναι, είμασταν  αστοί εμείς, γιατί έτσι,
περάσαν Βοξ και Φλοράλ, Νεάπολη και Ριβιέρα ως που με κέρναγες μπύρες στην μπυραρία Φλοράλ, Γκίνες κατάμαυρη, φοράγαμε άλλα ρούχα, εσύ κείνο το μακρύ πρασινόσκουρο, είχαμε μόλις δει το Bleu  στον εξώστη του Έλλη και βρήκαμε την Φανή,σου το έγραψα? χάσαμε την Φανή, άδικη που είναι η ζωή, γιατί έτσι, φυράνανε  τα Εξάρχεια, κλείσαμε κι εμείς, απο~χωρίσαμε, το εστιατόριο δίπλα στο Φλοράλ έγινε της κυρά Κατίνας, το άγαλμα βιτριολιζόταν σταθερά, το Τσάφ έκλεισε, το κτήριο με τα κρασοβάρελα έγινε Μαρονίτα, το μπακάλικο του κυρίου Κώστα απέναντί μας, το πρώτο Πλαίσιο, δεν βρίσκαμε να παρκάρουμε αμάξι εύκολα πια, την μηχανή καμπριολίζαν καθημερινά σταθερά, βαρέθηκε ο Αντρέας «πάλι κλέψαν το καρμπυρατέρ, έλα», το παιδί έπαψε να είναι μωρό που σκαρφάλωνε μπουσουλώντας στο άγαλμα με τους τρεις έρωντες, φύγαμε-
ήταν και κάτι Πολυτεχνεία αλλά αυτά δεν είναι πια για μας...μεγαλώσαμε-

ΥΓ. Το εστιατόριο του κυρίου Βασίλη, Μπενάκη και Κωλέττη,μας έτρεφε κανονικά, όλως ιδιαιτέρως όταν η peculiar μάνα της οικογένειας έκοβε βόλτες ανά τα εξωτερικά, ερχόταν τότε ο υιός Κώστας με ό,τι καλούδια μαγείρευε η μάνα του. Ο Κώστας άνοιξε με το ίδιο ιδιωνύμιο στην Πλατεία Βαρνάβα, πηγαίνουμε συχνά, απέναντι ήταν ένα υπέροχο νεοκλασσικό με προεξέχον τσατί, από κάτω ένα ψιλικατζίδικο, ο ιδιοκτήτης του στριφνός, όταν στα 19 πρωτάρχισα να καπνίζω στη ζούλα, μου αρνιόταν την πώληση, να είναι καλά ο άνθρωπος. Χρόνια μετά, η μαμά κυρά Κατίνα μας έτρεφε ομοίως με πολίτικες σαλάτες και σπιτικό φαγητό, μαζευόμασταν τότε πολλοί εκεί, ανοίγαμε τα τραπέζια... έφυγε κι αυτή, πήγε στο Χαλάνδρι-

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...