http://fractalart.gr/giorgos-skoyrtis/?fbclid=IwAR0J_trHM47VsJerb0Gbgzq-6OLmU_uCS_e1a1lqxZ_Ik8u8AXFIBFoUbJY  (από την ωραία Ελένη)-

ήταν ένας μόνος του * Γιώργος Σκούρτης*
-πήγε άλλος ένας και γίναν δύο μόνοι τους-
(όταν του το είπα, έφαγα μία φιλική σφαλιάρα στον άδειο από αυχένα μαλλιά, στο Dada, κείνος έπινε κονιάκ και το μικρό φρουτ πάντς χωρίς αλκοόλ) ύστερα έγραφε κι έφτυνε, στα Νέα, στις επιφυλλίδες, ύστερα είχε μία γυναίκα, την ήξερα αλλά την γνώρισα για μια στιγμή σ' εκείνη την αυλή του ιδρύματος του Σινόπουλου, μικροσκοπική, εύθραυστη, σεμνή, ένα κλικ πριν πεθάνει, την Αγγελική Ελευθερίου,ύστερα μας είχε χαρίσει θρέψη,ύστερα πέθανε, όχι μικρός, ο Ζακ μικρός, κι αυτός πέθανε αλλά αυτόν τον πεθάναμε όλοι εμείς, με τις αβελτηρίες μας, με τον ωχαδερφισμό μας, με τις κλωτσιές μας από παιδάρια που ορκίστηκαν να μας φυλάνε και Εκαβίτες που τάχθηκαν να μας περιθάλπουν,  με τον νεοναζισμό μας που άφησε νέα μέρα των κρυστάλλων εν έτει 2018 ανθρωπάρια θεατές, μαγεμένους από ένα χτυπητό ροζ σαν εβραϊκό αστέρι, να βαράει αυτό στο ψαχνό και σε κρανίου κόκαλα, για να επαναληφθεί θλιβερή η ιστορία, όταν χτύπαγαν τους Εβραίους, όταν χτύπαγαν τους γύφτους.... Τώρα να μας δω, γειά σου Γιώργη Σκούρτη, ούτε λυπούμεθα να μην αρθρώσουμε Ζακ Κωστόπουλε, θα σηκωθείς πανώριος να μας φτύσεις σαν Σκούρτης.


https://www.youtube.com/watch?v=aOsECgWHyyg

*cello ο πολυτάλαντος φίλος μου Σταύρος Παργινός*

https://www.youtube.com/watch?v=cHPcu-VeQmQ