5/12/16

το ψάρι στο βουνό...

πέραμα,
όσοι δεν βλέπουν αυτό το ντοκυμανταίρ από το Φεστιβάλ Ντοκυμανταίρ της Ολυμπίας τώρα στην ΕΡΤ 2 αυτής της σκηνοθέτιδος, όπου μπαίνει επί τάπητος ο σημερινός καταμερισμός της εργασίας, το χθες με κανένα αύριο, όταν δεν έχει ακούσει τους απεχθείς συνδικαλιστές του ΚΚΕ να λένε ευθαρσώς εν έτει 2009 πως σκοτώνονταν στη δουλειά επί 24ώρου βάσεως και από τα 70 € διεκδικούν 100€ μεροκάματο (πόσο είπαμε είχαμε μεις κείνη τη χρονιά? επί 24 ώρου βάσεως, ομοίως?) ίσως να χάνουν κάτι από την πρόσφατη ταλαιπωρία μας ως χώρα, λαός, κλάδοι εργαζομένων'  καλή η ανάλυση του Μπογιόπουλου αλλά, ας επιτραπεί η ενόχληση λόγω κομματικής του ένταξης, χωρίς τοιαύτην, τα ίδια και γνωρίζουμε και σκεπτόμαστε και πρεσβεύουμε. Το ζήτημα των ναυπηγίων είναι ένας άλλος μεγάλος πόνος, συγγνώμην που το ντοκυμανταίρ "μπατάρει" προς μία κατεύθυνση.
Όταν όλοι κι όλα είμαστε στον πάτο, έχουμε και κάποιους ανερμάτιστους που "παλεύουν" για τα δίκια του "λαού" (για τα δίκια της "πάρτης τους" μας κάνει όλο αυτό αλλά, ποιός έχασε το δίκιο του για να το βρούμε εμείς?). Σαν την τωρινή απεργία της ΠΝΟ (προφανώς, αυτοί είναι οι "πιο μάγκες" από όλους, οι υπόλοιποι πάσχουμε ακόμη από ηλιθιότητα, συλλήβδην), είναι ο λόγος που ακόμη  πρεσβεύω πως αυτό το κόμμα καλόν θα ήτο να είχει απαλειφθεί από προσώπου γης, πώς λέμε Μανινχαϊσμός, έτσι, τι να μας κάνουν κι αυτοί οι καλοί αθρώποι-συνδικαλιστές που η μόνη τους τους σύγκριση είναι Ελληνας-Κινέζος και αντίστοιχα μεροκάματα, τόσο μπορούν, τόσο λένε, και κάποιοι καταγράφουν τις απόψεις τους' βεβαίως αναφέρονται και οι δολοφόνοι του νέου αυγού του φιδιού αλλά οι ίδιοι συνδικαλιστές από το ίδιο πάντα κόμμα (από μακριά "μυρίζει" η προέλευση) όταν μιλάνε για τους αλλοδαπούς εργαζόμενους με ή χωρίς χαρτιά, σε τι ακριβώς διαφέρουν?  ανατριχιάζει κανείς, ούτε και οι ίδιοι δεν είναι εις θέσιν ίσως να αντιληφθούν το πόσο προσεγγίζουν οι θέσεις τους εκείνες των συμπεριφορών των ναζιστών στη χώρα μας σήμερα, οι αναλύσεις είναι σαφώς συνθετώτερες από την παρούσα, ειλικρινώς, δεν υπάρχει χρόνος τώρα για ευρύτερες αναλύσεις, επιφυλασσόμεθα, πλην, τέτοιους είδους ταινίες είναι χρήσιμες για ποικίλα συμπεράσματα ένθεν και ένθεν.

* Σε άλλο επίπεδο, που λέμε κι εμείς, τι βλακώδης κίνηση αυτή του Ρέντσι, να έχει θελήσει απλώς να επιφέρει μία μικρή τω όντι μεταρρύθμιση στη χώρα του, επί τα βέλτιω, με τον περιορισμό των αρμοδιοτήτων της Γερουσίας για να προχωρεί ταχύτερα η επιψήφιση των νόμων, παίρνοντας ένα απλό δημοψήφισμα πάνω του? Μα, ήταν ανάγκη να το πάρει ζωή ή θάνατος?
'Ηταν τώρα η ιστορική στιγμή? δεν το γνώριζε πως θα έχανε? Στο 2014 και στην τότε εκλογική του νίκη ποντάρισε? Είναι η κατάλληλη στιγμή τώρα να ρίξει την  Ιταλία σε νέες περιπέτειες με τον μπερλουσκουνισμό πάντοτε στα ενεργά μετόπισθεν (δύσκολη η εκκρίζωση του φαινομένου) και έναν ανεγκέφαλο λαϊκιστή να καραδοκούν? με την τωρινή συγκυρία σε επίπεδο Ευρωπαϊκό ? η εκλογή του απερίγραπτου λαϊκιστή στις ΗΠΑ δεν τον συνέτισε? επιστροφή του καβαλλιέρε, δηλαδή το πρωτότυπο της καρικατούρας των ΗΠΑ? αχ, Ιταλία, από τον καιρό του De Gasperi που προσπάθησε όσο λίγοι, τον σεβάστηκαν όσο λίγους, και του Spinelli (συν-υπογράφων στην δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας) ως σήμερα. Λάθη επί λαθών, λίγες οι αναλαμπές, ακόμη και με τον Μόντι, προσφάτως, ο οποίος ό,τι μπόρεσε, έκανε, δεν είναι πολιτική ιστορία χώρας αυτή, η αποθέωση λαθών είναι και οι Μπερλινγκουέρ και Μόρο πέθαναν νωρίς. Θα συνεχίσει, φυσικά, ο Ματέο Ρέντσι, αλλά όλα θα είναι πολύ πιο δύσκολα. αχ! Ιταλία!!!


**ευτυχώς, γλιτώσαμε τα χειρότερα με την επικράτηση στην Αυστρία του μη ναζιστόμορφου, αλλά, γνωστό τούτο, Πρόεδρος είναι, όχι πρωθυπουργός - μικρή ανακούφιση, πάντως, ας αφήσουμε το ότι ο άνθρωπος είναι συμπαθέστατος και υποστηρίζεται από τους ισχυρούς Αυστριακούς Πράσινους-, πλην κείνο το ακροδεξιό παιδάκι (αυτός συμπεριφέρεται ακροδεξιώς πως, το κόμμα πρόελευσής του είναι απλώς η μεταπολεμική Δεξιά στην Αυστρία, από το 1945) που έχουν ΥΠΕΞ θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, δυστυχώς για μας τους Ελληνες, πολλαπλώς πως...
Είπε ποτέ κανείς πως η νεότης φέρει μαζί της προοδευτικές ιδέες, αλίμονο, όχι-



ωραίο θολό τοπίο στην ωραία μας Ευρώπη σήμερα, ολοταχώς προς τα πίσω, με την Ολλανδία να παίρνει τη  σκυτάλη και να κινδυνεύει η Ευρωπαϊκή ιδέα από κει πρώτα απ' όλα. Από την Ολλανδία που κατοικείται - και όχι μόνο για μας- από έναν από τους ωραιότερους και προοδευτικότερους λαούς. Αυτά, η Ιστορία τα είχε προβλέψει και προειπεί: εφόσον δεν επήλθε η παραμικρή κάθαρση μετά τη λαίλαπα του ναζισμού σε καμία από τις χώρες που και τον εξέθρεψαν και τον στήριξαν έστω, αναμενόμενο είναι μετά 3 γενιές να εμφανίζεται το ίδιο υπερ-σύνθετο φαινόμενο με μεταλλαγμένη μορφή αλλά ολόιδιους σκοπούς. Ίδια γεύση και στην Γαλλία, μικρότερης έκτασης αλλά το ίδιο και στην Ελλάδα, για την Ιταλία ας μην γίνει καλλίτερα λόγος, ούτε 30 χρόνια δεν "λούφαξε" ο Φασισμός, οι αστικές δημοκρατίες εκτιμούμε πως δεν έχουν "συνετισθεί" άρα, δεν ανέπτυξαν πολιτικά εργαλεία για να καταπολεμήσουν φαινόμενα απολυταρχίας του 20ου αι. Επόμενο ήταν η επανεμφάνισή τους δρομαίως στις απαρχές του 21ου. Μας ευχόμαστε κουράγιο πολλαπλώς...
Πολυσύνθετο πράγμα η άσκηση πολιτικής, πολυσυνθετώτερες οι κοινωνίες μας, γραμμικό δυστυχώς το μέλλον τους αν ακολουθηθεί η σημερινή πορεία των μεν και των δε.
***δεν "τρελαίνομαι" από αγάπη για καμιάν Ευρωπαϊκή ιδέα, σε παλιότερες εποχές μπορεί ιδεαλισμοί να έκαναν πολλούς από μας να πιστέψουμε προς στιγμήν πως μία Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών κι όχι των οικονομιών να ήταν εφικτή, σύντομα ανακρούσαμε, νομίζω πολλοί ανάμεσά μας, πρύμνη. Μόνο που σήμερα η πραγματικότητα για αυτή τουλάχιστον τη χώρα να μην επιτρέπει διαζύγια, διότι τα νερά της Μεσογείου είναι ύπουλα με πολλά ρεύματα και ως χώρα δεν θα θέλαμε να πνιγούμε, ή όχι?


Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...