19/9/13

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΑΜΕ






Δυσκολεύουν οι καιροί για την αφλογιστία των πολιτικάντηδων απαξαπάντων των Ελληνικών κομμάτων. Οι ξυλοδαρμοί μεταναστών και η δολοφονία του Πακιστανού ΔΕΝ ήσαν σημαντικά ζητήματα για τους αγωνιούντες για την καρεκλίτσα τους, μηδέ των δημαρχευόντων εξαιρουμένων.

Με έναν Έλληνα νεκρό, άρχισαν τα ξυσίματα, όχι, βεβαίως, της συνείδησης, ούτε της έγνοιας για τους πολίτες που τους πληρώνουν την ωραία τους θεσούλα∙ αλλά για την ίδια τη θεσούλα.

Αφού φτωχοποίησαν βιαίως τον Ελληνικό λαό «εν τοις  master´ς –mistress’ πειθόμενοι», αφού τα κάνανε μπάχαλο –με πρόβλεψη συνέχειας-  εφ’ όλης της ύλης, όλοι μαζί και χώρια, αφήνοντας στο έλεος τού πουθενά  ευκόλως εκμαυλιζόμενα ηθικά στρώματα της μικροαστικής τάξης, ιδίως σε περιόδο κρίσης, ομοίως εφ’ όλης της ύλης, αφού άφησαν ένα περιθωριακό κομματίδιο του 0,1% να γιγαντωθεί και σε πολλά μέρη της χώρας να έχει έρθει ήδη τρίτο κόμμα, αφού βάλανε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο φασιστοειδή, με φάτσα λούμπεν και δεδηλωμένες προθέσεις αμιγούς ναζισμού, «τρομάξανε» από την καθαρή εν ψυχρώ δολοφονία του άτυχου νεαρού ράπερ κι άρχισαν τις σπασμωδικές κινήσεις.

Το υπάρχον νομοθετικό οπλοστάσιο αρκεί για να εφαρμόσουν ψύχραιμα και νηφάλια τις απαραίτητες διατάξεις του για την άμεση περιχαράκωση των ελληνοναζιστών, την κήρυξη του σε παράνομο πολιτικό κόμμα ή σχηματισμό. Με άμεση  εφαρμογή, χωρίς τσιριμόνιες. Λέτε να το κάνουν? Ούτε στις σφαίρες της δημιουργικότερης φαντασίας μας.

Δύσκολο πράγμα η διαχείριση του κράτους, δυσκολότερη έτι της Πολιτείας (ούτε στοιχειωδώς τον Πλάτωνα δεν έχουν μπει στον κόπο να ανατρέξουν, όχι να τον μελετήσουν…).

Ευχόμαστε τώρα να αντιλαμβάνονται τόσο οι παππούδες κι οι γιαγιάδες, όσο και μέγα μέρος του νεαρότερου εκλογικού σώματος, που «ανέδειξαν» το έκτρωμα του αυγού του φιδιού εν είδει διαμαρτυρίας, ότι δεν είναι κείνο που θα τους σώσει από την φτωχοποίησή τους η από τον φραγμό σ’ ένα μέλλον. Αν είμουν ανάμεσά τους, σήμερα θα ένιωθα ως ηθική αυτουργός της χθεσινής δολοφονίας του παιδιού στο Κερατσίνι. Το αντιλαμβάνονται? Πάλι μιλάνε οι σφαίρες της φαντασίας –στενεμένη γωνία αυτή τη φορά-.

Αν μπορούσε κάποιος –ποιος?- να ανατύπωνε την Δημοκρατία της Βαϊμάρης του Winkler:
 

και να την μοίραζε ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΒΑΖΕ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ σε ΟΛΟΥΣ τους ψηφοφόρους των ελληνοναζιστών, μερικοί μπορεί και να καταλάβαιναν (μερικοί-μπορεί).

Ποιος να το κάνει? Ο ΣΥΡΙΖΑ, που κόπτεται γενικώς και ειδικώς? Τα εκδοτικά συγκροτήματα? Τι λες, καλέ? Ενάντια στα συμφέροντά μας??? Για το ΚΚΕ έχω μόνο απαξιωτικό λόγο, οπότε…, ά, είναι κι ένα «γραφικό» κομματάκι του πρώην ΚΚΕ εσωτερικού υπό το λήμμα «Δημοκρατική Αριστερά» (ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος και πάει γράφοντας). Ποιος?

Μέγα το κόστος, πού να μπαίνουμε στον κόπο? Χαρίστε, λοιπόν, συλλήβδην τους νεκρούς (και, όσο σφόδρα να το απευχόμαστε, δεν θ’ αργήσουν να υπάρξουν νέοι νεκροί μπρος στην εγνωσμένη και εν πολλοίς σκόπιμη αβελτηρία), χαρίστε, λοιπόν, συλλήβδην τους νεκρούς από τα όπλα των νεοναζιστών όλοι σεις και μεις νεοέλληνες του καναπέ, με τη φτιαγμένη μας ζωούλα από το «ζεστό» κι εύκολο χρήμα 30ετίας, απάντων των κοινωνικών στρωμάτων και επιστρώσεων, συνεχίστε να ατενίζετε απλανώς δολοφονίες στην τηλεοθόνη σας ή στον υπολογιστή σας.

Και αφήστε άλλη μια Βαϊμάρη να μας θάψει όλους μαζί (ως τα δισέγγονά μας).

«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»,  δεν πουλιέται το θεματάκι, μηδέ μοιράζεται ως είδος κοινωνικού παντοπωλείου.

Ωρέ, ένας Μακρυγιάννης που μας χρειάζεται πάλι, πάω να τον φωνάξω μπας και μας κάνει την τιμή και κοπιάσει. Μπας, γιατί μας έχει σιχαθεί μέσα από τον τάφο του.

* Όσο για τις εξόχως ακροδεξιές κορώνες του Χρ. Λαζαρίδη, σηματοδοτώντας κλίμα προ-Χουντικό, μια χαρά εξυπηρετούν  τις «ομοειδείς»  του τωρινού αφεντικού του. Τα υπολείμματα της κεντροδεξιάς στο κυβερνών κόμμα θα τις απομονώσουν? Παίζοντας με τη φωτιά, η «ωραία ατμόσφαιρα» του Μαξίμου κινδυνεύει να φάει τα μούτρα της από τους «παλιούς-καλούς» συντηρητικά σκεπτόμενους πολίτες  που τους ψηφίζουν ακόμα ως πολιτικό κόμμα. (τυχαία είναι η παρουσία στην ατμόσφαιρα αυτή του υιού Σταμάτη, υπουργού, φευ! –ομοίως- του Κωνσταντίνου Καραμανλή, κάποτε Δημοσίας Τάξεως, όταν οι αστυνομικές «του» δυνάμεις δολοφονούσαν εν ψυχρώ γωνία Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου τούς Κουμή και Κανελλοπούλου στην τότε διαδήλωση –τότε κάναμε διαδηλώσεις του ενός εκατομμυρίου- για την επέτειο του Πολυτεχνείου?, τυχαίο? Δεν νομίζουμε).

Το μόνο που λυπεί πολλούς από μας είναι ότι ο εν λόγω «κύριος» ακροδεξιός Λαζαρίδης είχε κάνει κι ένα περασματάκι  από τα λημέρια μας στην πραγματική τότε Αριστερά, και τον συναναστραφήκαμε στο ΚΣ του «Ρήγα», δίνοντας, δυστυχώς, από τότε το στιγματάκι της μελλοντικής του ιδεολογικής πορείας προς την ακροδεξιά (σε τι ακριβώς διαφέρει, αλήθεια από τον Φασισμό από κοινωνιολογικής άποψης μιλώντας?)

Όσο γιαυτόν που έστειλε στα θυμαράκια ένα νέο παιδί, αυτή η κοινωνία το ξέρει κάλλιστα: οι Έλληνες ηρωοποιούν, δεν θυματοποιούν. Ευκόλως εξηγούμενη η διατύπωση από την πορεία της κοινωνίας αυτής από σύστασης του νεοελληνικού κράτους.  Κανείς να μην εκπλαγεί αν ο υπαίτιος τύχει «μαλακής» αντιμετώπισης ως προς την ποινή του.

«Θύμα της οικονομικής κρίσης», δούλευε όπου εύρισκε, άρα και με τον διάβολο, άρα, «τράβα χτύπα αυτόν».  Να ψάξουμε λίγο τα οικονομικά αυτού του μορφώματος που «χαρτζηλικώνει» δεξιά-ζερβά?).

Ας το κλείσουμε εδώ με την άποψη του Killah P ή Παύλου Φύσσα που τον κλαίει σήμερα η οικογένειά του, αύριο εμείς θα τον ξεχάσουμε:
 
 

 

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...