ανάρτηση 1954-σημαδιακά
https://www.sansimera.gr/articles/190
για να τελειώνουμε με τους γηραιούς πρεσβύτερους και για να μαθαίνουν οι νεώτεροι: μέρος της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας, μετά το 1976, ο εορτασμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου κατήντησε πανηγυράκι με στημένες σούβλες και σουβλάκια, διάφορα μπιχλιμπίδια, κασκόλ ποδοσφαιρικών ομάδων κλπ σαχλαμάρες. Επιπλέον, γνωστό πεδίο πολιτικάντικης αντιπαράθεσης, ως κακηώρα σήμερα. Πάρα πολλοί, ως του λόγου μου, έμενα τότε δύο τετράγωνα από κει, απείχαμε και δεν ξαναπατήσαμε το πόδι μας σε κάτι που σπιλώθηκε αφειδώς από όλες τις παρατάξεις και τα κόμματα και κομματίδια, από μίαν ΕΦΕΕ που ποτέ δεν ξαναϋπήρξε ενωμένη, όλο τσακωμούς για το ποιοί θα κρατήσουν στην πορεία την ματωμένη σημαία. Και στο σήμερα, όπου εν μέσω περίπου κορύφωσης μιας πανδημικής υγειονομικής κρίσης κάτι καθηλωμένοι στο ετσιθελικό τους τότε, εφόσον δεν έχουν τίποτα θετικό να καταθέσουν στο τώρα, δημιουργούν ζήτημα εκ του ουκ άνευ. Αναγκάζοντας μία δεξιά κυβέρνηση που "τα έχει δει όλα" σε έναν χρόνο διακυβέρνησής της και πράττει όπως μπορεί, με αβελτηρίες και λάθη σωρηδόν αλλά μόνη στην τωρινή διαχείριση μιας γενικευμένης κρίσης, να επιβάλλει την απόλυτη απαγόρευση καταστολή. Δεν νομίζω πως είναι αντισυνταγματική η απαγόρευση, όλα τα κοκοράκια στον ταβλά -αυτός ο Γιωργάκης ο Σωτηρέλλης που τον είχαμε του πεταματού, σταρ των καναλιών κι αυτός ως γκουρού συνταγματολόγος, και τόσοι, μα τόσοι άλλοι-. Ένας σώφρων άνθρωπος σαν καλείται να πει δυο επιστημονικές κουβέντες, συνήθως διασύρεται.
Το πράγμα ήταν πιο απλό απ' όσο ηρωοποιήθηκε με την πάροδο των χρόνων:το πράγμα "μύριζε μπαρούτι" ήδη από τα μέσα Οκτωβρίου' την Δευτέρα, 12 Νοεμβρίου, στην δική μου Σχολή, την Πάντειο, μαζευτήκαμε στο πίσω μέρος του καφενείου του κυρ' Σπύρου απέναντι από την Σχολή κάποιοι που ανήκαμε σε παρατάξεις και παράνομα κόμματα της Αριστεράς, είμασταν καμιά 50αριά. Ήδη εδώ και 10 μέρες υπήρχε συνεννόηση μεταξύ εκπροσώπων από όλες τις πανεπιστημιακές Σχολές. Κάποιοι, οι περισσότεροι αριστεριστές, ΜΛ-ΚΚΕ, ΚΚΕ-ΜΛ, ΑΑΣΠΕ, Τροτσκιστές με όλες τις παραφυάδες του, Αντι-ΕΦΕΕ (επιρροή του ΚΚΕ εξ), Ρήγας Φεραίος (ήδη νεολαία του ΚΚΕες, όπου ήδη ανήκα του λόγου μου από δύο χρόνια), κάποιοι του ΠΑΚ (μετέπειτα ΠΑΣΟΚ).
Βγάλαμε μία πρώτη επιτροπή από 12 από όλες τις παρατάξεις, αυτή εξέλεξε με κάλπη 4 με τους αναπληρωματικούς τους: ήσαν: από τον Ρήγα ο Νίκος ο Καρούζος, τριτοετής, με εμέναν αναπληρωματική,πρωτοετή, ο Γιάννης ο Κουρμουλάκης από την ΑΑΣΠΕ, χωρίς αναπληρωματικό,, μετέπειτα μεταπήδησε για λίγο στο αριστερό σκέλος του ΠΑΣΟΚ, ο Αλέξανδρος Παύλοβιτς από την Αντι-Εφεε με αναπληρωματικό τον Γιώργο τον Ρούσσο, και ο Γρηγόρης ο Κολιτσίδας, θεός σχωρέστον, από το ΜΛ-ΚΚΕ, δεν θυμάμαι την συμφοιτήτρια αναπληρωματική του. -στον Γρηγόρη έχει γίνει κι άλλη φορά αναφορά, ένας γίγαντας κοκκινομούρης, με καρδιά και χαμόγελο μικρού παιδιού, μία φορά με έσωσε από τα νύχια μπάτσων, θα με είχαν λιώσει, πέθανε νεότατος από έμφραγμα- Χωρίς να εκλεγούν,με κοινή συμφωνία,περιελήφθησαν δύο: η Σοφία η Χρονοπούλου από τους Τροτσκιστές, ήδη παντρεμμένη με τον Σταύρο τον Λυγερό του Φυσικού, εκπρόσωπο των Τροτσκιστών και ο Άλκης ο Ρήγος από το ΠΑΚ. Το πρωΐ της Τρίτης, πήγαμε στο Πολυτεχνείο όλοι μαζί, όπου οι ζυμώσεις είχαν προχωρήσει όλη την νύχτα. Εκλογές επί εκλογών με κάλπη, βγήκαν κάπου 28 μέλη στην Συντονιστική Επιτροπή -αλλού γράφτηκε για 22 μέλη της- συν εμείς οι αναπληρωματικοί, στο σύνολο, ξεπερνούσαμε τους 50. Μετά, όσα γίνανε, ήδη πασίγνωστα: κλείσαμε τις πόρτες, οργανωθήκαμε σε υποεπιτροπές, μαζεύτηκαν μιλλιούνια απ' έξω, φτιάχτηκαν το ιατρείο πρωτοστατούντος του Γιώργου του Παυλάκη, τώρα μας μιλάει για τον κορωναϊό από τις ΗΠΑ, το συσσίτιο, την Τετάρτη το βράδυ στήθηκε ο ραδιοφωνικός σταθμός από τους ηλεκτρολόγους-μηχανικούς του ΕΜΠ. Άρχισαν να καταφθάνουν ταψιά με φαγητά, μπαίναν μέσα αντιπροσωπείες εργατών, ήρθαν από τις ομάδες αγώνα των Μεγάρων τότε, φθάσαν αντιπροσωπείες φοιτητών από την Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα και την Πάτρα, την Παρασκευή το πρωΐ και από την Κρήτη, καθώς κι αγρότες από το νησί. Ήρθαν κι αντιπροσωπείες από μαθητούδια ενθουσιασμένα. Εμείς όλοι μπαινοβγαίναμε, από όλες τις θύρες, και την κεντρική στην Πατησίων και εκείνες της Στουρνάρη και της Τοσίτσα, μιλάγαμε με τον κόσμο, πηγαίναμε και σπίτια μας να αλλάξουμε ρούχα και να κάνουμε και κανένα μπάνιο, κλπ. Κι έπειτα συνέβη κείνο που συνέβη την Παρασκευή όλη μέρα μέχρι να ορμήξουνε μέσα τα τανκς. Οφείλουμε να ξαναθυμηθούμε πως οι λοκατζήδες μας φέρθηκαν καλλίτερα από όλους, πάρα πολλούς από μας φυγάδευσαν από την θύρα της Τοσίτσα, αλλά και πολλοί μπάτσοι φέρθηκαν ανθρώπινα,άλλοι, εντούτοις, βαράγαν αλύπητα με τα γκλομπς στο κεφάλι και στα πόδια, θυμάμαι ένα κορίτσι να το έχουν κάνει σάκο του μποξ δίπλα από κάποιους από μας κι όταν πέσαμε πάνω τους να το σώσουμε, τις "αρπάξαμε" πολλοί από μας. Άλλους μας συλλάβαν επί τόπου, άλλους αργότερα σε σπίτια όπου κρυβόμασταν, λίγες μέρες αργότερα, τους περισσότερους μας πήγαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, λίγους στο στρατόπεδο στο Γουδή κι ελάχιστους στο τότε στρατόπεδο στην Αυλώνα. Οι περισσότεροι αφεθήκαμε ελεύθεροι τέλη Δεκέμβρη-αρχές Γενάρη του 1974. Πολύ λίγοι δικάστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες -αγόρια που είχαν αρνηθεί την υποχρεωτική στράτευση φοιτητών βάσει του σχετικά πρόσφατου Νόμου της Χούντας-και στάλθηκαν στον Κορυδαλλό που μόλις είχε ανοίξει, αφού είχαν ήδη καταργηθεί και γκρεμιστεί οι Φυλακές Αβέρωφ, εκεί όπου χτίστηκε αργότερα και κείται σήμερα το μέγαρο του Αρείου Πάγου, στην Αλεξάνδρας.
Από τους εορτασμούς, εκτός από τις φρεσκότατες μνήμες της πρώτης και της δεύτερης επετείου, προέκυψαν δύο ταινίες μεγάλου μήκους, και ένα ντοκυμανταίρ για τα Μέγαρα και την υποχρεωτική απαλλοτρίωση γαιών που είχε τότε θεσπίσει νομικά η Χούντα, οι περισσότεροι, θέλοντας και μη, έχουμε κειμέσα αποθανατισθεί-
