Η μεγάλη γιορτή
Ωραία που τσαλακώνονται
οι λαμαρίνες
στα κρανία
~~~~~
Ωραία που λιώνουν
τα κρανία
σε λαμαρίνες σιδερωμένες
~~~~~
Όμορφα νεκρανασαίνουν
τα μάτια
στο στραπάτσο
όλων των λαμαρινών.
Αναθάλλουν
τα λουλουδάκια
που σου άρεσαν
Δεν φεύγει το αίμα
δεν φτάνει το αίμα.
Τι να φταίνε
φτενές
οι ανάσες πάλι?
~~~~~~
Γιατί τα γιατί
πώς δεν διορθώθηκαν
τα διότι
Ποτέ δεν μου άρεσε
το μπλε ελεκτρίκ.
~~~~~
‘Όταν
ξαναπάμε στο Κιλιμάντζαρο
να τους πω
ότι κάνουμε τη ζήση μας
αφή\
ότι κάνουμε τα μίση μας
ακοή
μήπως και χτυπήσει κόκκινα
η Σαχάρα των εμπειριών
μήπως και αστράψει
άσφαλτα
ένα και μόνο μυαλό
-κοινό-
ένα και μόνο κρανίο/
ασημένιο
στα φεγγάρια του Γενάρη
αχνά κιτρινωπό
σε ακάτους
ασφαλώς πλέουσες
Εν σιγή φέγγοντας
πυροφάνια
Που δεν λένε
να σβήσουν.
Τάλας
και
Θεός /ποιος?
Επιπλέουσα
ανυπαρξία.
Θυμήσου
ν’ αναδυθείς
στο μακροβούτι
να με τραβήξεις
από
όσο μαλλί απέμεινε
αι γενεαί πάσαι
είδον
την
νεκρανάστασή μας
Θυμήσου.-
31 Μαΐου 2013
Θαλασσοπνιγμένοι
χωρίς συκή
χωρίς φύλο
χωρίς φιλί
Ανεμοδαρμένοι
χωρίς πληγές
χωρίς αλπίνια
χωρίς πηγές
Μοιροταγμένοι
και
εκτός.-
Πατάω
όλες τις
διαχωριστικές γραμμές
του άσπρου
οι ενδοιασμοί
καραδοκούν
στα ρείθρα των δρόμων
πρόσεχε
μην γλιστρήσεις
στο μαύρο.
Οκτ. 2012