Έτσι τον είχα γνωρίσει στη αρχές της δεκαετίας του '70, πριν να σέρνεται, πριν να εκτίθεται αδίκως.
Κι ύστερα στην μαμά Κατίνα κάθε μεσημέρι, κι ύστερα, στο τελευταίο του σπίτι, Καλλιδρομίου και Πλαπούτα (πάντα η επωδός... θα πιείς τούρκικο, πάει και τελείωσε...)
Όποιος έχει κάτι να πει, θα το πει, από οποιοδήποτε μετερίζι, ακόμα και μετά θάνατον.
Ο Νικόλας φέτος θα γινόταν 64 και πέρασε η νιότη μας και περάσαμε κι εμείς.
ίσως αυτό να είναι πάνω απ' όλα ο Άσιμος:
