οι πληγές
σε άνορακ
ανυπαρξίας
κίτρινο
μάταιη
καταφυγή
σαν
μονές
των Μετεώρων.
Η μνήμη
στην αιχμηρή
ακμή
Τίποτα
δεν
θα
είναι
στο
χτες
όλα
καραδοκούν
το σήμερα
Οι θάλασσες
του Νότου
αύριο
Ένα
πελώριο
μ ά τι
αναμονή
ατίθασο αυτί
προσμονή
σελοτέιπ
στο στόμα
χείλη
ξεχειλίζουν
εκατέρωθεν
του
εσύ
Μ \ ά
/ τια
υγραίνουν
το
στέρφο
[πηγάδι}
της
ουσίας σου.
ΝΙΨΟΝΚΥΡΙΕΤΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΟΥ
γλώττα
λανθάνουσα
προσπίπτειν
-υμών-/
Μόνο τα
σκουλαρίκια
κρέμονται
αντέχοντας
τον γκρεμό
στα Υψίπεδα
του
Γκολάν.
27 Φλεβ. 2012
