15/5/11

ΦΡΙΚΗ!!

Είχα πει ότι δεν πρόκειται να ξαναβάλω πολιτικά σχόλια και γιαυτό ξανάφτιαξα όλες τις σελίδες και αναρτήσεις, θέλοντας αυτό το μπλογκ "ανώδυνο". Πώς να μην σχολιάσω τα όσα συμβαίνουν, όμως, σε επίπεδο κοινωνίας στην πόλη που ζούμε;
Από πού ν' αρχίσει κανείς; Από την εξαθλίωση του κέντρου και των λαθρομεταναστών κατοίκων του που σκοτώνουν για να πάρουν και να πουλήσουν όσο-όσο μια βιντεοκάμερα στις 5 το πρωί εν μέσω Γ' Σεπτεμβρίου; Σηκώνει μεγάλη κοινωνιολογική ανάλυση το γιατί, η προέλευση των λαθρομεταναστών από τόσες ηπείρους και το τι ΔΕΝ κάνει η Ελληνική πολιτεία, η όποια- με τις τραγελαφικές της παθογένειες που έχουν πάψει προ πολλού να είναι γελαφικές και είναι σκέτη τραγωδία για τη Νεοελληνική κοινωνία-.
Από τα σάπισμα ανθρώπων που δεν ήσαν κουκουλοφόροι από νεαρούς και λιγότερο νεαρούς Ματάδες στο Σύνταγμα, αν τους ρωτήσεις, έχουν  χίλια παράπονα και χίλιες απαντήσεις.
Ως εδώ, μια χαρά ξανακάθεται το "εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω" της Γαλάτειας. Εμείς, όμως, τι να τις κάνουμε τις δικαιολογίες;
Και τα "παλληκαράκια" με την κουκουλίτσα που πάνε και ρίχνουν μολότωφ σε ένα από τα μισητότερα αστυνομικά τμήματα, το Ε' των Εξαρχείων, ήδη από τη δεκαετία του '70, σαββατιάτικο, μες στη ¨λαϊκή" της Καλλιδρομίου,." για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση" και σκοτώνουν στην κυριολεξία "αμάχους". Άνθρωποι κινδυνεύουν ως "παράπλευρες απώλειες".
Και να δούμε στη νέα μας δεκαετία τον ναζισμό να σηκώνει κεφάλι στη χώρα μας, η Χρυσή Αυγή -σιχαίνομαι και να το ονοματίσω, έτσι που μαγαρίζουν τη λέξη "Χρυσός", κάτι φωτεινό σαν τον ήλιο-. Οι κοινωνιολογικές αναλύσεις είναι εδώ απλές, ευκολοεξήγητες και αφήνουν τους επαγγελματίες του κλάδου άνεργους, τόσο εμφανείς οι εξηγήσεις από όλους είναι. 
Είναι πια αργά για να ξαναθυμηθούμε ότι κάτι σάπιο πλανάται επί του βασιλείου της Δανιμαρκίας. Αργά;
Με τόσο άχρηστες ηγεσίες, είναι θαρρώ ώρα να πούμε στοπ, να αυτοοργανωθούμε, να ξανακατεβούμε στους δρόμους και να ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΜΕ εκείνους που ο λαός (τι θα πει αυτό, ποιός είναι αυτός, άλλη ανάλυση εδώ) έβαλε να αποφασίζουν για τη δική σας και τη δική μας ζωή (δεν μιλάμε πια για τύχη) στους θώκους του αποφασίζειν. 
Είναι πια καιρός να συνασπίσουμε τα θέλω μας απέναντι στην ανυπαρξία τους, ανυπαρξία πολιτικής πλεύσης, ιδεών και προοπτικής. 
Είναι ήδη αργά, ας μην το κάνουμε αργότερο.
Και τα λεπτά μετράνε, για τη ζωή μας.
Δεν είμαι υπέρ της έμμεσης δημοκρατίας, πλην, στο εξαιρετικά σύνθετο παγκόσμιο περιβάλλον στο οποίο αναγκαστικά λειτουργούμε (εμείς πάντως, και αυτό αδυνατούμε να κάνουμε  ως λαός σήμερα) η άμεση δημοκρατία είναι απλώς μη εφαρμόσιμη.
Δεν θα ήθελα να εκχωρήσω σε καμμιάν και κανένα το δικαίωμα να εκπροσωπούν τις δικές μου απόψεις. Δεν γίνεται, όμως αλλιώς και τα χρόνια περάσαν και οι ουτοπίες πήγανε να βρουν τον εμπνευστή τους Άγγλο Μουρ.
Δυστυχώς, ακόμα το πιστεύω: Όλοι μαζί μπορούμε: μπορούμε να τους αναγκάσουμε να αλλάξουν τη ρότα της κοινωνίας, της χώρας. Αρκεί να αντιδράσουμε στοχευμένα ΤΩΡΑ, τα υπόλοιπα για το μέλλον κλπ θα είναι ανόητες μεγαλοστομίες. Κι ας αφήσουμε κατά μέρος τα οργανωμένα κόμματα αριστερά κι αριστερίστικα με τις υπερμετρωπίες, τις μυωπίες και ιδίως τις πρεσβυωπίες τους, δεν μας αξίζουν, ποτέ δεν μας άξισαν, άλλωστε.

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...