το Βαθύ είναι μία μικρή πόλη 7 χιλιάδων κατοίκων με μία δομή παράτυπων μεταναστών- μηδαμηνοί πια πρόσφυγες Σύριοι,άντε απο το Ιρακ, βρίθουν οι Αφγανοί,με όλη την βαθιά Αφρική παρούσα, με αφορμή τις αλητήριες κινήσεις του ισλαμοφασίστα Ερντογάν, -χωρίς βίζα,με 150 $, απευθείας προσγείωση στα τουρκικά παράλια, για να μας μπουν κάρφο, παίζοντας παίγνια στην σκακιέρα του donnant-donnant. Η κυβερνησούλα μας το έχει ρίξει στην διεθνή διπλωματία αντί να βυθίσει καμπόσα τουρκικά πλοία μπας και "μαζευτούν" οι Τούρκιες μυστικές υπηρεσίες που ξεσαλώνουν στα εγγύς της Τουρκιάς παράλια, σε απόσταση ενός μιλίου από την Μυκάλη που ευκόλως διανύουμε κολυμπώντας, να μην ξεχνιόμαστε...
Τα περισσότερα ξενοδοχεία είναι πιασμένα από μέλη εργαζομένων στην δομή. Ων ουκ έστιν αριθμός, πληρώνοντας αδρότατα κάτι άχρηστοι ΟΗέδες πιτσιρικαρία που "χτίζει" βιογραφικό......
Με τον σεισμό, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΩΜΑΤΙΑ για προσωρινή στέγαση όσων πρέπει να μείνουν μακριά από το σπίτι τους.
Το μισό Πάν' Βαθύ έχει σπίτια ακατοίκητα, περίπου 400 είναι όλα κι όλα, πολλά, από αλλοδαπούς ή από την σουηδική παροικία -γελάμε πάντα-. κατέρρευσε και το σπίτι της φίλης μας, αν και κανουργιοφτιαγμένο. τα δυο παιδιά υπήρξαν πολύ άτυχα, αισθανόμαστε απαίσια διότι ο τοίχος που τα καταπλάκωσε είναι συγγενούς, καταρρακωμένη κι αυτή, ηλικωμένη ούσα. Η μικρή εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους είναι αντικειμενικά η εκκλησία του νεκροταφείου, στα 300 μέτρα από το δικό μας σπίτι.
Το μαγαζί της ξαδέρφης, λαμπόγυαλο, το διπλανό του ΖΕΝ, η ταβέρνα μας, χάλια. Ο Θεσσαλός, χάλια, το Τέλειον, χάλια. Τα σουβλατζίδικά μας, δηλαδή, μακράν το Τέλειον, μας χαρίζει πάντα μπύρες στην παράδοση κατ΄οίκον... Όλα στο παραλιακό μέτωπο. Πάνε να δούνε οι φίλοι μας και μας τηλεφωνούν κλαίγοντας...Η πέτρινη είσοδος του φίλου μου που την χτίσαμε μαζί πέτρα-πέτρα πριν χρόνια, καταγής, φιλοξενείται αλλού, μεγάλες οι ρωγμές και στο σπίτι.
Εντάξει, και αυτό θα περάσει, αρκεί να μην τους ξεχάσει η Πολιτεία, έχουν προηγηθεί η Καρδίτσα, η Χαλκιδική, το Μάτι και η Μάνδρα.
Η Σμύρνη φυσικά, ο Ερντοάν τους υποσχέθηκε καινούργια σπίτια, ψέλλισε κάτι στον Έλληνα πρωθυπουργό και συνεχίζει ακάθεκτος τον χαβά του στο Αιγαίο.
Εν τω μεταξύ, εκκρεμεί ακόμη η σύλληψη των ασυνείδητων "Σαμιωτών" -διότι δεν τους αξίζουν οι Σαμιώτες το όνομα- ψαράδων που δολοφόνησαν την φώκια Αργυρούλα μας και φέτος άλλα δύο μικρά φωκάκια στον Μαραθόκαμπο, να μην ξεχνιόμαστε.
όταν πρωτοείδα το Βαθύ μέρα, την νύχτα που φθάσαμε στο λιμάνι, ήταν ολόφωτο κι υπέροχο, μου θύμισε πολύ την γενέτειρά μου, διατηρώ την ίδια αίσθηση 40 χρόνια κοντά και τον ίδιο έρωτα για το νησί. Όταν βρίσκομαι μακριά του, περίεργο αλλά αληθινό, πρώτα έρχεται η νοσταλγία γι' αυτό κι ύστερα για την γενέτειρα. 'Εχει πολύ κρύες θάλασσες, το καλλίτερό μου, δηλαδή, μόνο εγώ κι ο φίλος μου αντέχουμε μήνα Οκτώβριο. Σε απόσταση αναπνοής οι Μαούνες (3 χιλιόμετρα ποδαράτο), θάλασσα σούπα, μόνο στο έσχατο σημείο... Η πιό ωραία παραλία για του λόγου μου, του Τσάμπου, μεγάλη παραλία με μεγάλα ωραία βότσαλα, κάθε που κάνω μία "μπάζα", τα "ακούω" για την μεταφορά...' δυστυχώς, στο Τσαμπάκι δεν κατεβαίνουμε πια, κάτι τα πολλά πια κιλά, κάτι η ηλικία, δύσκολο να σέρνεσαι στους βράχους μέχρι να πηδήσεις από ψηλά, δεν ξεχνώ πως, μπρος στο εκκλησάκι του, είχα παρκαρισμένη την μηχανή και ζεμένο το πανάκριβο κράνος και μου το κλέψαν...
δεν είναι ωραιοποιημένη η φωτό, έτσι είναι τα νερά εκεί, στην Βόρεια Σάμο. Στην Νότια, η Μουρτιά με ίδια πρασινογάλαζα νερά αλλά ρηχή, με την σπηλιά της, όλα τα όβολα, η Τουρκιά, σταθερά απέναντι με τον Μπαϊρακτάρη της. Πιο κοντά, αλλά πάντα Νότια, του Μουλαμπραήμ (Ποσειδώνιο το λένε τώρα) και η πάντα έρημη παραλιούλα του Σιδερά με την δική της σπηλιά, πιο μικρή αυτή.
