https://akatasta.blogspot.com/2020/09/blog-post.html

όταν πέθανε ο πατέρας μου, μόλις είχα γίνει 30, φόρεσα την ίδια μαύρη φούστα με το αζουρ στο τελείωμα, μαύρα δεν ξαναφόρεσα, είχε 45 βαθμούς Κελσίου κι έλιωνε το πλακώστρωτο στον Άγιο Γεώργιο, 2 και 30 μεσοκαλόκαιρο,  όταν πέθανε η μάνα μου, 8 μήνες μετά, φόρεσα την ίδια μαύρη φούστα, κείνην στο πάρτι τους μήνες πριν, είχε ένα κρύο του διαόλου, επέλεξα την ίδια ώρα, 2 και 30 μεσοστρατής του κουτσοφλέβαρου, μας θέριζε ο βοριάς του Αργολικού' όταν πέθανε ο Αλβέρτος έγινα ξαφνικά από υποτασική, υπερτασική, θυμάμαι την έκφραση της Γλυκερίας "φρούμαξα", από τότε δεν ξαναφρούμαξα, πάρεξ, όταν ξαφνικά πέθανε ο Τεό, όπως είπε κάποιος, ποιητής, όχι από κείνους που καμώνονται και κορδώνονται : "σε βρίσκει", όπως πέρυσι με τον Μαχαιρίτσα. Μας βρίσκει, θα μας ξαναβρεί, υπήρξαμε κι εμείς κάποτε, αθώοι εν συγχίσει, όχι? ξέρω πώς είναι το πένθος, για την Μαριγούλα-