οφειλόμενη απάντηση σε εισαγγελικές προκλήσεις

(...)όσα διακυβεύονται στη δίκη της Χρυσής Αυγής είναι τόσο σημαντικά, που δεν συγχωρούνται τέτοια λάθη από τον δημόσιο κατήγορο, δηλαδή από τον εκπρόσωπο του κράτους(...)

https://www.kathimerini.gr/1060921/article/epikairothta/politikh/ofeilomenh-apanthsh-sthn-eisaggelea-k-adamantia-oikonomoy?fbclid=IwAR1aTBJMmH7a82qJNGwtUmhD-Njx3effDaEiEJWdrsChPJAS2QWXOxajKco

έχω την μέγιστη εκτίμηση στον Νίκο, για την πορεία του, για την σύνολη στάση του, για την αγάπη του στον αδερφό μου και σ' εμέναν. Ένας από τους ανθρώπους που δεν περίμενα να δω στην περυσινή κηδεία του αδερφού μου, ήταν ο Νίκος, και όμως, ήρθε και είπε τα δυο θερμά λόγια που θα είχαν αρέσει και στον Γιωργή. Μπήκαν μαζί στη Νομική, κείνον τον Σεπτέμβρη του 1967, ο Γιώργος 4ος, πάλι καλά λέγαμε μετά την περιπέτεια της υγείας του, όπου κινδύνεψε να πεθάνει ξαφνικά από παράτυφο και νοσηλεύθηκε 4 μήνες. Αν ήσαν αλλιώς τα πράγματα, σίγουρα θα είχε περάσει 1ος. Πρώτος πέρασε το 1966 ο πάντα φίλος μας ο Φώντας ο Γιαταγάνας, πρώτος νευροϋπάλληλος των Κοινοτήτων, έφυγε μαζί με τον Κυριακίδη, τότε Υποδιοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, το 1979, ο Γιώργος έλεγε και ξαναέλεγε: "αλλάζει άρδην η τύχη του φίλου μου" ο αζιρφός, ήταν πάντα άνθρωπος των φίλων, χωρίς αυτούς, απλώς δεν ανάσαινε. Με τον Νίκο είχαν κάνει μαζί αίτηση για την υποτροφία στο Γαλλικό Ινστιτούτο, για τις μεταπτυχιακές τους σπουδές στο Παρίσι, του Γιωργή την απέρριψαν λόγω των υψηλών τότε εισοδημάτων του πατέρα, του Νίκου, περιέργως πως, την ενέκριναν, πάντα είχε να το λέει ο Γιωργής: "προς τιμήν του, την επέστρεψε", δόθηκε σε άλλο παιδί. Όταν ο Γιώργος, έχοντας γυρίσει "προσωρινά" στην Κομισιόν, στην θέση του στις Βρυξέλλες το 2004, έπαθε το πρώτο και σχεδόν μοιραίο καρδιακό του επεισόδιο. Μας φιλοξένησε ο Φώντας στο υπέροχο τω όντι σπίτι του, εμέναν και την γυναίκα του αδερφού. Ανέβαινες την απότομη σκάλα και όλος ο τοίχος αριστερά ήταν διακοσμημένος με το Πουργκατόριο και την Κόλαση, λες και το έκανε επίτηδες ο Φώντας, η κουζίνα, είχε μία προέκταση ρωμαϊκής αυλής, περάσαν μέρες εκεί, όπως και στο μεσοπάτωμα, όπου ο Γιωργής δούλευε τότε τις δυσκολίες του πώς να αποδοθούν τα εικονικά τετραγωνισμένα κι όμως ρομβικά αρχιτεκτονικά που όριζε ο Καμπρέρα Ινφάντε,παρ'ότι τον είχε μόλις επισκεφθεί στο Λονδίνο για να του λύσει απορίες, μου κατέβηκε, αίφνης, μια ρήση της Λισπέκτορ, σας!!!  ανοίξαν οι ουρανοί κι ο Γιώργος βρήκε όλα τα κλειδιά, εκεί είναι όπου βρήκε τον ευφυέστατο τίτλο "Τρεις ταλαίπωροι τίγρεις", μεταθέτοντας το θηλυκό στο άρρεν. Είμασταν ευτυχέστατοι και χοροπηδάγαμε τον χορό του Βελζεβούλη, σαν την αυλή του Φώντα προς Νέρωνα φερόμενοι. Ευγνώμων για τον Νίκο και τον Φώντα, που, ο καθείς κι η τρέλλα του, συνυπήρξαν, το Dolce μας κι ένα κομματάκι των "εμείς"-