πολίτες και πολιτική

αλήθεια είναι πως αυτούς τους καιρούς, μας νοιάζει η τύχη κι η μοίρα τού εν μικρή πατρίδι γηροκομείου μας, ευτυχώς, παρ' όλη την ως σήμερα δυστοπική  θητεία του στα αυτοδιοικητικά, κατά την οποία περίπου ουδέν εδιδάχθη κι ελάχιστα έμαθε, ο νυν δήμαρχός μας άρχισε, επιτέλους, να ακούει παλαιότερες καραβάνες σαν τους επικεφαλής της παράταξής μας "Ανάπλι, εμπρός", στοιχειώδης σύμπνοια αχνοφαίνεται και ίσως μελλοντική σωτηρία ενός από τους βασικούς θεσμούς της πόλης μας, το πτωχευμένο Γηροκομείο μας. Μας νοιάζει? και μας "κόφτει" όλους εμάς τους παλιούς αναπλιώτες, για πλείστους λόγους, ο κυριώτερος, υπήρξε εμβληματική η δωρεά της Μαρίας Κων. Ράδου https://palamidisnafplio.gr/%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%B1/%CE%BD%CE%B5%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/item/177-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%83-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CF%83-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%83-%CF%84-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BA-%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BA-%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%80%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7

Με την δωρεά της φτιάχτηκε το Γηροκομείο και το Νοσοκομείο μας, ωραία η παρουσίαση του Γιαννάκη του Μακρή, αν και με περνάει τουλάχιστον μία δεκαετία,και βάλε, έτσι έχει μείνει, Γιαννάκης, αλλά και τα τελευταία χρόνια ιστοριοδίφης της αναπλιώτικης ιστορίας, γλαφυρός. Έχουν δώσει το όνομά της σε ένα στενάκι του Συνοικισμού -σήμερα, Νέο Βυζάντιο- που βγάζει στην οδό Άργους, εκεί όπου ήταν το μαγαζί του "ληστή" μας, του Μάκη του Κομνηνού, τον χάσαμε πέρυσι τον Δεκέμβρη του 2018 από νεφρική ανεπάρκεια, κινηματογραφικό και φωτογραφικό στούντιο. Σ' αυτόν τον δρόμο απέκτησε πριν λίγους καιρούς ένα σπιτάκι κι ο φίλος μου ο Δημήτρης Νανόπουλος (είναι σύνθετη η ιστορία της σχέσης του με την μικρή πατρίδα, ας την πει ο ίδιος), ο παγκοσμίου φήμης φυσικός και πλέον ακαδημαϊκός, τα καλοκαίρια που συναντιόμαστε, πάμε ακόμη ποδηλατάδες ως τους Μύλους και βόλτες στην Παραλία, σαν να συνεχίζει η ξενάγηση στο Cern, πάντα θα του είμαι ευγνώμων για κείνην την πρώτη, την δεύτερη, έπειτα, ύστερα την τρίτη, τόσο που με έκαμε να λυπάμαι οικτρά που δεν δόθηκε μεγαλύτερη προσοχή στα μαθηματικά και την Φυσική, όταν σου μιλάει, ανοίγονται οι ουρανοί του θαυμαστού σύμπαντος. Ειλικρινά, νοιώθω πάντα τυχερή που μαθαίνω από κείνον-η γνώση είναι ατέλειωτη-.

Το Α' Δημοτικό, στην απαρχή της Λεωφόρου Αμαλίας, φτιάχτηκε το 1931, στην είσοδο -μέσα-έχουν βάλει τα δύο αγάλματα των Ιατρού, μεγάλων ευεργετών, από μάρμαρο οι κεφαλές, προγόνων της Μαρίας Κωνσταντίνου Ράδου. Κάθε που ροβολάγαμε, σε κάθε επίσημη εκδήλωση στην είσοδο, τα μαρμάρινα κεφάλια σαν να μας μιλάγαν "να γίνετε καλά παιδιά, να μάθετε τα εγκύκλια γράμματα και να μας τιμήσετε". Οι δικές μας μνήμες-