με τον Μάιτα και ένα άσπρο short

εντάξει, μεριζόμασταν την αίσθηση του κλέψειν βιβλία, στο Παρνάσσο, Plaza de Coyoacán,  μου διηγούσουν πώς "βούταγες" βιβλία και έλεγα κι εγώ για τον  Gilbert Jeune, δύο κωλόπαιδα-αστόπαιδα, ήταν η εποχή, ντροπή μας, αν γνωρίζαμε τι θα είχε επέλθει, δεν θα είχαμαν απλώσει χέρι πουθενά. 3ο χέρι το Μάιτα του φασίστα Περουβιανού Βάργας Γιόσα, όταν πήγαμε στο Νησί των Γυναικών, Isla Mujeres, στο πλοίο, νύχτα πια, θυμηθήκαμε κι οι δυό παρεμφερή διαδρομή στην Αίγινα, same taste, δεν θα  σε ξενίσει, όλως ιδιαιτέρως εσένα σαφώς, πως, εφεξής,  δεν διαβάζω τίποτα και ποτές, ούτε τα δικά μου γραφτά, τα βαρυέμαι όλα, όλους κι όλα τα συνάφια, στον βράχο, ενώ κοιμόσουν, τελείωσα τον βαρετότατο Μάιτα, ουφ!!!! ένας ακόμη σταχανοβίτης κουμμουνιστής, με κάτι φυλακές την σκαπούλαρε κι έκατσε κι έγραφε σταχανοβίτικες κουμμουνιστές βλακείες, περί αυτού ομιλεί ο φασίζων Βάργας Γιόσα, κρίμα στο μπόι και την απόλυτη ευμορφάδα του δηλαδή και την καταπληκτική του πένα, έτσι κατήντησε, ένας φασίστας, και ο Φουέντες και ο Γκαρσία Μάρκες του είχαν κόψει την καλημέρα οριστικώς,  τις προάλλες τον έβαλα σε ένα ράφι, γιατί να επανέλθει κανείς?, εσύ μπορεί και να διαβάζεις, καλή στράτα, not interested any longer, θυμάμαι πως φορούσα ένα κοντό άσπρο short, η νύχτα είχε πέσει και ήρθε το νοσοκομειακό να σε μαζέψει, στο δωμάτιο παρήγγειλες σαμπανίτα =σεντονάκι (ελάχιστοι γνωρίζουν τι εστί σαμπανίτα, λεπτεπίλεπτο κομματάκι χοιρινό), ήταν χρόνια πίσω, ήμην ακόμη νέα και φορούσα την μπλούζα της Άννας "40 και σας γαμώ τα λύκεια", δώρο σ΄έκείνα τα 40κοστά γενέθλια, πολλαπλώς έχοντα έχειν εορτασθεί, 25 χρόνια μετά, κανείς δεν θα μπορούσε να φαντασθεί το γενέσθαι, κείνη την κάρτα, πέταξα τις προάλλες, βλέπω πως την φωτό στην Σαντορίνη, βγάζοντας τις κάλτσες και γελούσαμε τόσο, κρατάς. Όταν πεθάνω-σύντομα δηλαδή-έχει κανονιστεί να σε ενημερώσουν.
Ενδιαμέσως, να σε προσέχεις εκεί στα ποτάμια και να τα λέμε, έτσι, όπως στην μπουκαμβίλια που βιαστικά φύτεψες για να μας βρει με λουλούδια, το χέρι θυμάμαι, όχι πως έχει σημασία, έτσι, για την ανάμνηση, τελείως αχνή πια......

isla mujeres

To whom it may concern

Καταλύομαι, λοιπόν,

στο δόγμα

της μίας

και μοναδικής

υπό -

θαλάσσας/

ασπροσέντονης

ή

πρασινομπλέ,

                    αποφασίστε.

Αναλύομαι, λοιπόν,

στα εξ ων συνετέθημεν

κι έπειτα;

Αναφύομαι, λοιπόν,

                  σε κρύπτες

                                        ενοχών,

                αβρόχοις ποσί

                                            παιδιόθεν/

                                                                   αβρόχοις ποσί/

ως ύπαρξη

                                       αμορφοχθόνων

              κυττάρων

belli  ?what?

σε επίπεδα σχήματα

                συμμετέχοντας

                     ή

                    μη

                απέχοντας

ή

μη 

σε πολύπλαχθες όχθες

Πνίγομαι

ή

μη

σε νουφαρώδεις αναλαμπές

         σε πρασινοφαιά ύψη

επιπλέοντας

ή 

μη

  σε σκοτωμένη μνήμη/

                                     στραγγαλισμένη σε υπερπέραν.

Καταλύομαι, λοιπόν,

και δεν ξέρω

                   αν φταίνε

τα νερά,

     οι νάρκισσοι

ή

                             οι αταβισμοί-.

Κατα ~ πνίγομαι, λοιπόν,

σε σεντούκια                                                                 

  αναμνηστικά

Ανοίγω, λοιπόν,

τα σεντούκια

                        της ανοχής,

σφραγίζω,

λοιπόν

τα σεντούκια της απαντοχής

τι χρώμα θέλετε

είπαμε

τη σφραγίδα?
σκουροκκόκινη

πεθαμένων/

ε,

πάρτε

μια χρυσαφί

σαν στο Παλάτσο των Δόγηδων

να θυμηθείτε

το macchiato

στην

Piazza San Marco

 γαστρίτιδα/

επιτρέπει μόνο

σάλιο

και νερό

ίσαμε

τα γόνατα

/γιαυτό

οι μήνες

του μέλητος (μέλισμα, μέλιτος, σκ…)

γιορτάζονται

κατακαλόκαιρο/

μετά

έχει επιπτώσεις

\στους αστραγάλους

μετά/

δεν αρκούν

 συγγνώμες

\ούτε γαλάζια μάτια

ούτε

Guidecca

ούτε χρόνο έχουμε πια

να χαζεύουμε

γραφικούς τουρίστες

στο Μουράνο

κάτοικοι της οδού

viale

della eternità no 755419

Από θέση σιντέφια,

κατακρήμνιση.

 Αποφασίζω, λοιπόν,

       το τίποτα,

                             ομνύω, λοιπόν,

σε υποθαλάσσιους πειρασμούς

                                                    διαχρονικώς διασκορπισμένους/

κι ας μην  έχουν

χρώμα του χιονιού

Καταλελειμμένοι

στον τόπο

ειλημμένοι στον χρόνο

απολελειμμένοι στον χώρο

καταλελειμμένοι/

Και λοιπόν;

Και λοιπόν,

εδώ.

τίποτα

Και λοιπόν;

ένα κενοτάφιο

ουρλιάζει

σαν τον Νανάκο

¨στη ζωή μπήκα ουρλιάζοντας"

Θυμηθήτε

το

ουρλιαχτό

της Μακάσυ

πάνω

από

τρίχρονο μωρό

πάνε χρόνια\

λέμε

να πηγαίνουμε

κατά

τις πικροδάφνες

για

να δω;

υπάρχουν ακόμα?

2013-2014
-the concerned is pretty well known-