στην εξαιρετική μετάφραση του Αλέξη (όπως όλες του, άλλωστε)
Patti Smith
M. Train
σελ.150
(…) τις νύχτες, ανίκανη να κοιμηθώ, ολοκλήρωσα την εισαγωγή
για το Astragal, μία
μονογραφία για τον Ουίλιαμ Μπλέικ, και στοχασμούς πάνω στον Υβ Κλάιν και στη
φωτογράφο Φραντσέσκα Γούντμαν. Πού και πού επέστρεφα στο ποίημά μου για τον
Μπολάνιο, που μαράζωνε ακόμα ανάμεσα στους 96 και στους 104 στίχους. ‘Εγινε
κάτι σαν χόμπι, μια βασανιστική περιστασιακή ασχολία που δεν κατέληγε σε
ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ζωή μου αν συναρμολογούσα
μικρά μοντέλα αεροπλάνων και τα στόλιζα με μικροσκοπικά αυτοκόλλητα και
πινελιές από σμάλτο. (…)