3/6/18

με αφορμή μία δημόσια δράση που πραγματοποίησαν ανεπιτυχέστατα ορισμένοι σχετικώς νέοι στην ηλικία ποιητές -ανάγνωση ποιημάτων τους σε ορισμένες γραμμές λεωφορείων  της Αττικής πριν λίγες μέρες. Δράση, η ιδέα της οποίας βρήκε πολλούς από μας αντίθετους, θεωρώντας πως κανέναν πειραματισμό δεν συνιστά, πως η επιθυμώμενη επιτελεστικότητά της (ο όρος εδώ υπό την έννοια της δημόσιας παράστασης= performance) ήταν αμφιβόλου αποτελέσματος από το επιδιωκόμενο και πως, όλως αντιθέτως, συνιστούσε μία μορφή εκβίασης της συμμετοχικής διαδικασίας, του θυμικού και της συγκεκριμένης στιγμής στην ζωή των επιβατών. Η ιδέα εμφανίστηκε ως -και απεδείχθη- μιμητισμός αντίστοιχων δρωμένων εκ της αλλοδαπής και κακέκτυπο εφαρμογής στα καθ' ημάς.

μία καλή δημόσια παρέμβαση από τον George Le Nonce, με βρίσκει απολύτως σύμφωνη: https://commentsonpoetry.com/2018/05/27/%E1%BC%90%CE%BE%CF%89%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%86%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%E1%BD%B6-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%E1%BD%B8%CF%82/

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...