έλεγες πάντα πως σου έμοιαζα
προφανώς σου έμοιαζα, στο σεληνοπρόσωπο, και στα ανοιχτά χρώματα, τα γαλάζια σου μάτια μόνο δεν πήρε κανείς από μας, κρίμα. Άλλοι κληρονόμησαν την ευγενή σου τρελλαμάρα, εγώ στεκόμουν λίγο διστακτική μπρος στην τόση έκθεση-ποτέ δεν μου άρεσε η έκθεση-, μάλλον 2009 διότι το 2008 ήμουν στην Αίγυπτο, πάλι και πάλι, είναι μαγική η Αίγυπτος, είναι μαγικό το Δέλτα, μακάρι να το είχαμε κάνει μαζί αυτό το ταξίδι, δεν βαρυέσαι, ρε μπαμπά. Ορίστε, λοιπόν, πάλι μία από τα ίδια, γυρίσαν οι ημερομηνίες καπάκι (βαρυέμαι να θυμηθώ πάλι τα φασολάκια την Κυριακή, που δεν ήρθα), αλλά από την Δευτέρα, πάλι 4/6 ο ίδιος μικρός γολγοθάς μνήμης, τα ούζα στο αλσάκι, το τηλεφώνημα της μάνας μες στην βαθιά νύχτα, "τρέχα, ο πατέρας σου" το τρεχαλητό της μηχανής και του Golf του Ντίνου καβαλλώντας βουνά, εμείς φτάσαμε εγκαίρως, σύσσωμοι, ακόμη και το διαβατήριο, εσύ δεν τα κατάφερες, το παιδί ρώταγε "τι έχει ο παππούς", τι να έχει, τα μάτια σου έχει, η ίδια σαλοπέτ για μέρες κι ένας απίστευτος καύσωνας των 45, έχουμε μία βδομάδα να διανύσουμε, θα τα λέμε, κύριε Τάκη https://youtu.be/Gj9n43NCwjQ