Υπάρχω: περίεργο
που είναι
να υπάρχω
ακόμα και
σήμερα,
κοντά πενήντα
χρόνια
Δεν καταλαβαίνω,
τι συνέβη,
πώς συνέβη
και κατέβηκα
βίαια
από το
μικρομέγαλο
γαλάζιο ποδήλατo
των δέκα μου
χρόνων,
μπρος αυτό και
πάνω του εγώ,
βόλτες στον
Αμφιτρύωνα
και το τουρ
στο ιατρείο της
μαμάς
ρρρρ,ρρρ
σκιά αγγέλου παρηγορητική.
Ακόμα υπάρχω
και δεν
καταλαβαίνω
πώς υπάρχω
κοντά πενήντα χρόνια’
πώς κατάπια τον
καιρό
σαν σπέρμα
αθέλητα’
με ποιές τιτάνιες δυνάμεις
κατάφερα
ν’αναδυθώ
στο φως και στο
υπάρχω.
Σθεναρή ανάμνηση:
σκαρφαλώνω,
σκότος και σκαρφαλώνω,
ατίθαση πέτρα
και σκαρφαλώνω
βαθύ φρέαρ
και σκαρφαλώνω’
πείσμα και
ρεβεράνς
στην εξαίρετη
φυσική μου κατάσταση.
Σκαρφαλώνω
μες στο φόβο
Μαύρο και
σκαρφαλώνω,
υγρό και σκαρφαλώνω,
πίνω και
σκαρφαλώνω
Βγήκα,
ουφ! πεζούλι
στιβαρό.
Τυφλώθηκα
οριστικά.
Ήλιος ανηλεής,
Δεν τον πιστεύω,
είδα τον Xάρο με τα μάτια
μου.
Είναι πολύ
νωρίς’
σας παρακαλώ,
ρωτήστε τον,
μ’αφήνει λίγο
ακόμα;
Πείτε του:
πρέπει να μάθει
γιατί υπάρχει’
πώς γίνεται να
την αποσύρεις
πριν να μάθει
γιατί υπάρχει
ακόμα;
Πείτε του:
πρέπει ν’
αφουγκραστεί τη θάλασσα,
στο κάτω-κάτω,
αν είναι να
χαθεί,
ας την πάρει η
θάλασσα,
είναι θαλασσινή,
ήτανε πάντα
φωτεινή,
φοβάται τα
ερέβη.
Υπάρχω
Μπορώ και να
υπάρχω
Στα εύκολα, στα
δύσκολα
Στο φως
και στον Σεφέρη.
2003-2007
Σιδεράς, Μουλαμπραΐμ, Σάμος
- τότε που περπάταγες ανάποδα από την σπηλιά με το σώμα λαμπάδα κι ένα χαμόγελο να!!!
σ΄εκείνη την συναυλία θυμάμαι πως με "πέθαιναν" κάτι καινούργια τακούνια, έμεινα ξυπόλυτη και χορεύαμε ως το πρωί
