αναρωτιέμαι, πού εύρισκες τον χρόνο για όλα αυτά: να πας την παραμονή, κι εγώ μαζί, να μαζέψεις αγριολούλουδα και να τα παντρέψεις στο τραπέζι της κουζίνας με τα τριαντάφυλλά σου, να κρεμάμε το στεφάνι στο μπαλκόνι του ιατρείου (ποτέ στην βεράντα, γιατί, άραγε?) τραγουδώντας "ο Μάιος μας έφθασε, εμπρός βήμα ταχύ", να είσαι κατα~ευχαριστημένη και να διατείνεσαι πως όταν μεγαλώσω θα πράττω ισοπόσως.
Πρωτομαγιές χωρίς στεφάνι, χωρίς εξοχή, πρωτομαγιές χωρίς, μόνο μια διάθεση να σπάσω κρύσταλλα, να γίνουν όλα λαμπόγυαλο για να πιάσουμε το νήμα στο στεφανάκι από την αρχή, να γίνει θαύμα, να σπάσει η ακινησία, να φύγουν ως δια μαγείας οι γύψοι, να αρχίσει πάλι πορεία-

*σημειωσούλα: από περηφάνεια, να ταΐζονται και τα πετεινά στον δρόμο του οδοιπόρου*