Αναρωτιέμαι
Σκαμμένες κόγχες
χυμένα
μάτια
αναρωτιέμαι
γιατί γκρεμίζεται ο κόσμος
γιατί γκρεμίζεται ο κόσμος
όταν το
σύμπαν
μου
προμηνύει
τα
καλούδια τ’ ουρανού.
αναρωτιέμαι
πώς
αδειάσαν οι κόγχες ξαφνικά
πριν
έρθει καν ο καταρράκτης.
αναρωτιέμαι
γιατί
δεν επαρκεί ο εαυτός μου
για ν’
αστράψει ο ήλιος.
χυμένα
μυαλά
στην
άσφαλτο.
αναρωτιέμαι
γιατί
πάμε του χαμού.
Όταν οι
ουρανοί
ανοίξαν
στο απόλυτο γαλάζιο
για να με
δεχτούν/
περιμάζεψα
τα μυαλά
χώθηκα
στην άσφαλτο
κι
αναλήφθηκα
ακόμα
αναρωτιέμαι.
Ιούλης 2011
25η ώρα
Περπάταγες γυμνά
και δεν είχα
κλαριά να
σκεπάσουνε
το μυαλό
σου.
Περπάταγες
σιγά
και κράταγα
απ’ το χέρι
το παιδί να
συνταιριάξουμε
βήματα,
σκεπασμένοι
από βλέμματα
συμπάθειας,
τα μικρά
παιδιά συγκινούν,
έτσι δεν
λένε οι ανθολογίες;
Αφήσαμε το
χέρι,
μεγαλώσαμε
πια.
Ξέχασα πώς
περπατάς
Δεν θυμάμαι
αν χρειάζεσαι
σκέπασμα.
Το όλον:
ταινία 24 ωρών.
Έφτασε η 25η-
Εκείνες τις
θάλασσες
τις θυμάσαι
ή να
γυρίσουμε την ταινία πίσω;
Άσε,
Νέα, μοτέρ,
πάμε. κλακέτα 25η ώρα,
σκηνή α’, λήψη
β’ –φύγετε όλοι από τη μέση, είπαμε, τώρα!!!-
(απ’ το
σκρίπτ: προσοχή στον βηματισμό!!).
*περιλαμβάνεται
στο e-book σε μία
ανθολογία που εμπνεύστηκε και επιμελήθηκε ο Γιώργος Ιατρίδης το 2014
** στο παιδί, μεγάλωσε χτυπώντας κλακέτες μικροφίλμ-