16/5/18

προσπαθώντας να στηθούν στα πόδια τους 3 συλλογές παράλληλα για να πάνε να τυπωθούν και να γλιτώσω κι εγώ από το βάρος τους, τότε που ήσαν καλλίτερες οι εποχές:



Αναρωτιέμαι

Σκαμμένες κόγχες

χυμένα μάτια
αναρωτιέμαι
γιατί γκρεμίζεται ο κόσμος
όταν το σύμπαν
μου προμηνύει
τα καλούδια τ’ ουρανού.
αναρωτιέμαι
πώς αδειάσαν οι κόγχες ξαφνικά
πριν έρθει καν ο καταρράκτης.
αναρωτιέμαι
γιατί δεν επαρκεί ο εαυτός μου
για ν’ αστράψει ο ήλιος.
χυμένα μυαλά
στην άσφαλτο.
αναρωτιέμαι
γιατί πάμε του χαμού.
Όταν οι ουρανοί
ανοίξαν στο απόλυτο γαλάζιο
για να με δεχτούν/
περιμάζεψα τα μυαλά
χώθηκα στην άσφαλτο
κι αναλήφθηκα

ακόμα αναρωτιέμαι.

Ιούλης 2011







25η ώρα

Περπάταγες γυμνά
και δεν είχα
κλαριά να σκεπάσουνε
το μυαλό σου.
Περπάταγες σιγά
και κράταγα απ’ το χέρι
το παιδί να συνταιριάξουμε
βήματα, σκεπασμένοι
από βλέμματα συμπάθειας,
τα μικρά παιδιά συγκινούν,
έτσι δεν λένε οι ανθολογίες;
Αφήσαμε το χέρι,
μεγαλώσαμε πια.
Ξέχασα πώς περπατάς
Δεν θυμάμαι αν χρειάζεσαι
σκέπασμα.
Το όλον: ταινία 24 ωρών.
Έφτασε η 25η-
Εκείνες τις θάλασσες
τις θυμάσαι
ή να γυρίσουμε την ταινία πίσω;
Άσε,
Νέα, μοτέρ, πάμε. κλακέτα 25η ώρα,
σκηνή α’, λήψη β’ –φύγετε όλοι από τη μέση,  είπαμε, τώρα!!!-
(απ’ το σκρίπτ: προσοχή στον  βηματισμό!!).

*περιλαμβάνεται στο e-book σε μία ανθολογία που εμπνεύστηκε και επιμελήθηκε ο Γιώργος Ιατρίδης το 2014
** στο παιδί, μεγάλωσε χτυπώντας κλακέτες μικροφίλμ-





Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...