άρξασθε

αρχίζει κάνα 20ήμερο φρίκης, όλα τα παιδιά σε πίστες, ένα η φιλοδοξία, δύο η ματαιοδοξία, τρία η βλ...., τέσσερα η άπνοια...

αχ, βρε Μήτρα, μας κατέστρεψες, τα λένε και, χείρω, επιβάλλουν, κάτι τέτοια στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλλέας? λες και ζούμε στις αγνότερες εποχές του 40 και του 50, μαθουσάλες θα περιφέρονται εκ νέου ως μαϊμούδες σε αίθουσες, δρώμενα και πλατείες, πόσοι τόσοι θα κουνούν το ντέφι, οι κύκλοι, οι εταιρείες και οι συναφείς εσμοί, θα πάρουν το αίμα τους πίσω για έναν χρόνο όπου κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ένα καλό: καταργήθηκε εκείνο το αλήστου μνήμης ΕΚΕΒΙ και γλιτώσαν οι νεοέλληνες από στιχάκια σε μετρό και λοιπά μέσα συγκοινωνιών. 20 περίπου μέρες είναι, θα περάσει κι αυτό και του χρόνου πάλι από την αρχή
"μα ποιός νομίζεις πως είσαι; και γιατί" 
Γιώργης Βασιλείου Μακρής, alias,  G.B.M.

Γονίδια

                                      

                                  Σήμερα Κυριακή,

                    θα βγω να περπατήσω

                 στις ατραπούς της μνήμης,

                                       έμπνοη των θρυλικών μου προγόνων,

                            ενεή στα ακινητοποιημένα

                                                                γονίδια μου

                                     πεταγμένα στο έλεος της ζωής.

                                                        Σήμερα Κυριακή,

                             θα ανασκάψω τα μάτια

                      της γραφίδας τους

                                                              εγκαταλελειμμένα στη δίνη

                                                         της ανεμελιάς τους.

Σήμερα Κυριακή

                                είμαι πίσω

                                      αγκαλιά

          με τους θρυλικούς μου προγόνους

                                                                                                                     που δεν μου φταίξαν σε τίποτα.

Για τον θείο μου Γιώργη Μακρή,

οικογενειακώς πως “Τζι Μπι Εμ”

(G.B.M.)

 2010