πάνω-κάτω η Πατησίων ως την στροφή, και πάλι πίσω, ως τις στροφές, ανάβουν σιγά-σιγά τα κόκκινα λαμπάκια στην Φυλής, στην Πατησίων μετά την στροφή, εκεί, στην Έυντεν,
μια αίσθηση ματαιωμένου κόκκινου η Πατησίων στα νυχτοκάματα ενός αιώνα που ακυρώθηκε, μόνος του, αθωωμένα

Νυχτοκάματα

Στις ρωγμές της νύχτας
όλα τα νυχτοκάματα
κρυφοκοιτάγματα
των καιρών
νοσταλγία
ν’ αναπαυθεί το βλέμμα,
ν’ ακουμπήσει
πάλι
σ’ ομορφιά.

Στα ξέφτια των δρόμων
γκρεμισμένες προσόψεις
ασπρίζουν ιστορίες
κυκλώνουν αμαρτίες
σβήνουν
σαν καμένο
φανάρι
αγριότητες
επιθυμιών
μετάθεση
χρόνου
κατάθεση
χώρου

Στην άκρη της νύχτας πορευόμαστε
αθωωμένα αγνοί