του αγίου Κούρτ σήμερα, να και κάτι
από τον φίλο συνγενεθλειάζοντα Κωστή:
ΞΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΩΝ ΤΕΦΡΩΝ
(ASH- WEDNESDAY) κατά το ρωμαιοκαθολικό εορτολόγιο (αρχή της Σαρακοστής, ημέρα αντίστοιχη της δικής μας Καθαράς Δευτέρας), ο νους πηγαίνει στο περίφημο ομώνυμο ποίημα του Τ. Σ. Έλιοτ. Μεταφράζω εδώ ένα απόσπασμα του δεύτερου από τα έξι ποιήματα της έξοχης αυτής συλλογής (το απόσπασμα που τραγουδούν τα οστά), σαν άσκηση αναπνοής/ διαφυγής από τον κυρίαρχο κόσμο (συχνά και υπόκοσμο) και συνάμα –ένεκα της ημέρας– ως ομολογία μιας λυτρωτικής παντοτινής Αγάπης.
«Κυρία των σιωπών/
Ήρεμη και θλιμμένη/ Κομματιασμένη και ολοκληρωμένη/
Ρόδο της μνήμης/ Ρόδο της λησμονιάς/
Εξαντλημένη και ζωοδότρα/ Βασανισμένη αναπαυμένη/
Το μοναδικό ρόδο/ Είναι τώρα ο Κήπος/
Όπου όλες οι αγάπες τελειώνουν/
Τελειώνει το βασανιστήριο/ Του ανεκπλήρωτου έρωτα/
Το πιο μεγάλο βασανιστήριο/ Του εκπληρωμένου έρωτα/
Τέλος του ατέλειωτου/ Του χωρίς τέλος ταξιδιού/
Συμπέρασμα/ Όλων εκείνων που είναι ακατάληπτα/
Λόγος χωρίς λέξεις/ Και λέξεις από κανένα λόγο/
Χάρις στην Μητέρα/ Για τον Κήπο/
Όπου όλες οι αγάπες ολοκληρώνονται».
(ASH- WEDNESDAY) κατά το ρωμαιοκαθολικό εορτολόγιο (αρχή της Σαρακοστής, ημέρα αντίστοιχη της δικής μας Καθαράς Δευτέρας), ο νους πηγαίνει στο περίφημο ομώνυμο ποίημα του Τ. Σ. Έλιοτ. Μεταφράζω εδώ ένα απόσπασμα του δεύτερου από τα έξι ποιήματα της έξοχης αυτής συλλογής (το απόσπασμα που τραγουδούν τα οστά), σαν άσκηση αναπνοής/ διαφυγής από τον κυρίαρχο κόσμο (συχνά και υπόκοσμο) και συνάμα –ένεκα της ημέρας– ως ομολογία μιας λυτρωτικής παντοτινής Αγάπης.
«Κυρία των σιωπών/
Ήρεμη και θλιμμένη/ Κομματιασμένη και ολοκληρωμένη/
Ρόδο της μνήμης/ Ρόδο της λησμονιάς/
Εξαντλημένη και ζωοδότρα/ Βασανισμένη αναπαυμένη/
Το μοναδικό ρόδο/ Είναι τώρα ο Κήπος/
Όπου όλες οι αγάπες τελειώνουν/
Τελειώνει το βασανιστήριο/ Του ανεκπλήρωτου έρωτα/
Το πιο μεγάλο βασανιστήριο/ Του εκπληρωμένου έρωτα/
Τέλος του ατέλειωτου/ Του χωρίς τέλος ταξιδιού/
Συμπέρασμα/ Όλων εκείνων που είναι ακατάληπτα/
Λόγος χωρίς λέξεις/ Και λέξεις από κανένα λόγο/
Χάρις στην Μητέρα/ Για τον Κήπο/
Όπου όλες οι αγάπες ολοκληρώνονται».
-απόδοση: Κώστας Χατζηαντωνίου, εκδ. Faber & Faber
κι επειδή είμαστε στις μέρες μας, όπου νάναι γεννάμε 20 τόσα χρόνια μετά:
https://youtu.be/6NXnxTNIWkc
https://youtu.be/VypPejC_yOQ
https://youtu.be/kMixBIsHk0c
κι επειδή είμαστε στις μέρες μας, όπου νάναι γεννάμε 20 τόσα χρόνια μετά:
https://youtu.be/6NXnxTNIWkc
https://youtu.be/VypPejC_yOQ
https://youtu.be/kMixBIsHk0c