ξάφνου, γυρίζεις πίσω...

ξάφνου, γυρίζεις πίσω, σε εξοχικούς δρομίσκους του μυαλού.
Να πεθαίνεις υπέρ-γηρος δεν σημαίνει κάτι,
να προξενείς συγκίνηση, σε κάποιους, όχι πολλούς, σε κάποιους, κάτι ίσως σημαίνει.

Κάποιος έγραψε πως συντηρείς τον μύθο σου έχοντας παραγάγει μύθο από τα έργα σου και την ζωή σου, μπορεί, μπορεί και όχι.
Τι σημαίνει μύθος, τι σηματοδοτούν τα ρήματα "μυθεύω" και "μυθεύομαι"? σε ποιο τρίστρατο στέκει ο μύθος και πού η παραμυθία?

Τα έργα, η ζωή και η στάση ζωής του Χειμωνά έχουν παραγάγει μεγαλύτερο μύθο από την ύπαρξή του. Τώρα που πέθανε και η Λούλα Αναγνωστάκη, έχοντας φτιάξει τον δικό της μύθο (λίγο ερήμην της, λίγο επιδιώκοντάς τον πίσω από κείνα τα μαύρα γυαλιά), κατασκευή με υλικά εναλλασσομένου φωτός, συναντάται το έργο και η ζωή δύο ασύμβατων μεταξύ τους προσωπικοτήτων, δύο ασυμβίβαστων με τα ανά στιγμήν τεκμαινόμενα, δύο δημιουργών που κατόρθωσαν να συν-υπάρξουν, ακόμη και κάτω από την ίδια στέγη.

Ο θάνατος της Λούλας Αναγνωστάκη επανέφερε στο προσκήνιο -μοιραία- αναγνώσεις του Χειμωνά.
Καμία σχέση το έργο της μιάς από τον άλλο, εντούτοις, από την σχάση, βλέπει κανείς να παράγεται σύνθεση ανάσας, σύμπνευσης, συν-κατοίκησης στο ιδεατό.

Τώρα, αρχίζει και η γνωστή Ελληνική "τυμβωρυχία", ποιός πήρε πρώτος την τελευταία συνέντευξη στην Λούλα Αναγνωστάκη.
Προκρίνω εκείνην, της φίλης μου (όχι διότι είναι φίλη αλλά διότι χρονολογιακά προηγήθηκε), Σόνιας Ζαχαράτου, έπονται τα άλλα, το σατυρικό τραγουδάκι "Λούλα" ο Γιάννης Λογοθέτης είχε γράψει για την Λούλα Αναγνωστάκη.

*Η Λούλα Αναγνωστάκη υπήρξε η θεατρική εκείνη συγγραφέας που μαζί με την Μαριέττα Ριάλδη απετέλεσαν την δυάδα μόνων γυναικών στον -ακόμη και εδώ- ανδροκρατούμενο χώρο των νεοελλήνων θεατρικών συγγραφέων. Μεταξύ των δύο, λόγω ιδιοστασίας, η προτίμηση στην μεγάλη μαχητικότητα της Ριάλδη, η Λούλα Αναγνωστάκη παρήγαγε έργο εκ του ασφαλούς (ας επιτραπεί) η Ριάλδη, στην κόψη του ξυραφιού.
στον ήχο της σιωπής λοιπόν-

http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=790930

http://popaganda.gr/loula-anagnostaki-

interview/http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=546831

http://www.lifo.gr/mag/features/3116 χειμωνάς
https://youtu.be/8IkrAiY2N_8

ΥΓ. Ο Γιώργος Χειμωνάς πέθανε στο Παρίσι στις 27 Φεβρουαρίου του 2000, έκανα μια μελέτη τότε εκεί, μου τηλεφώνησε ο Τίτος, είχε έρθει με την φίλη μου και γυναίκα του, Ρένα Σταυρίδη, πέθανε το 2009 (η καθηγήτρια στο Πάντειο, Ιστορικός, Ρένα, εννοώ). Η μόνη μας εκκλησία, ημών των αιωνίως Παρισινών,  ο Άγιος Στέφανος, ήταν κατάμεστη και η συγκίνηση ήταν εξαιρετικά συγκρατημένη, άλλη μια φορά, η Λούλα Αναγνωστάκη είχε κρυφτεί πίσω από τα μαύρα της μαλλιά μόνο οι ασπρισμένοι κόμποι στο χέρι που κρατούσε του γιού της κατεγράφησαν σε εικονοποιητική ως σήμερα μνήμη.
Αυλαία-