14/10/17

γαμολογώντας: 

κατά έναν και πολύ περίεργον τρόπο, παντρευόμουν πάντα με σαλοπέτ (είμουν οριστικά κατά του θεσμού του γάμου παιδιόθεν και χρειάστηκαν τρεις, πάντα για κάποιο λόγο), την πρώτη, μας βάλαν στις 9 το πρωΐ, ας πούμε δικές μας 8, μην τρελλαθούμε κιόλας, πάω, το ακυρώνω, την άλλη οκ, 13 μμ, οκ πλυθήκαμε, βάλαμε τις σαλοπέτ μας, παίρνουμε το λεωφοριάκι ως το Δημαρχείο και αργεί ο Χάνο, τι χαρά, μία ώρα μετά ήρθε και μας διαβάσαν τα δικαιώματά μας, τώρα δηλαδή παντρευτήκαμε?, τι χαρά, οκ, πήρα το λεωφοριάκι, στο μετρό του Choisy, κάποια στιγμή με ενετόπισαν, σε άλλη ήπειρο, χρόνια μετά, είμαι ακόμη στο Κιλιμάντζαρο, μην ενοχλείτε παρακαλώ, τι Orly τι Vitry, τα αεροπλάνα βζζζζζζζζζ, τα μωρά ταράζονται και δεν βρίσκω να σας δείξω τα ωραία σπιτάκια απέναντι από το παράθυρό μας, ακούω τα μωρά να σκούζουν και δεν ξέρω ακόμα αν είναι Orly ή Vitry, τα παιδιά μεγαλώσαν, εμείς φοράμε λίγο πιο φαρδιές σαλοπέτ, τώρα για γάμους και κηδείες, τι να πω? (την δεύτερη φρικίασε η μάνα μου που ζούσε τότε και το άσπρο φορεματάκι δεν το γλίτωσα, βεβαίως, στο μυαλό μας είμασταν με σαλοπέτ, κρυφογελάγαμε εκείνος μέσα στο ωραίο σατέν μωβ του πουκάμισο και του λόγου μου στο μεξικάνικο, το χάρισα προ ολίγου,  στην τρίτη μεσήλιξ πια, το ταγιεράκι δεν γλίτωσα, είπα να βάλω και τα μαργαριτάρια, τα αληθινά, αλλά μία αφαίρεσις έγινε και δεν έβαλα τίποτα, στην δεύτερη και στην τρίτη ήσαν παρούσες κάποιες Veuves Clickot, στην πρώτη είχα φύγει, δεν θυμάμαι τι κάναν οι άλλοι, μάλλον κανένα pisco θα "σουρώσαν" μεσημεριάτικο) αν μου πούνε να ξαναπαντρευτώ δεν θα ξέρω τι να βάλω πια εδώ- Το είπα, δεν το είπα, είμαι κατά του γάμου, αυτά πάθαινε κάποια στη γενιά μας, 3 κι η θανή!




δεν είναι η δική μας HLM, της ομοιάζει, η δική μας ήταν 7όροφη είχε μεγάλο κήπο πίσω και σωρό θέσεις για τα αυτοκίνητά μας' κάθε που πηγαίναμε για μαζικά ψώνια, το ασανσέρ ήταν en panne. κατάρα... από πίσω είχε κάποια πολύ όμορφα πετρόχτιστα σπιτάκια με κεραμιδόστεγες, χρήσιμα για να ηρεμείς μωρά.

*να, γιατί ρώταγε το σπόρι τις προάλλες πώς ήταν όταν γεννήθηκε, τα σπιτάκια του έδειχνα και κοιμόταν*

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...