να, όταν φίλοι δείχνουν εμπράκτως πως δεν σε ξεχνούν και στέλνουν μήνυμα, γνωρίζοντας πως μετά το τάνγκο και την κούμπια το βαλς εζιτασιόν είναι εδώ (αυτό το δίδαξε ο γκαλάν πατέρας) ευχαριστώ τον φίλο μου!!!, η Κλάουντια Καρντινάλε κι ο Μπάρτ Λάνκαστερ, ο ωραίος Αλαίν,  από τον Γατόπαρδο του Βισκόντι, η Σοφί Μαρσώ, από την Άννα Καρένινα, μια ωραία στιγμή από έναν πάντα φίλο, στο εζιτασιόν είθισθαι οι γυναίκες να έχουν το γαντοφορεμένο χέρι στον ώμο του παρτενέρ, εκείνος, το ένα χέρι στην μέση ανάποδα, πάντα εδώ ως μνήμη, το δεύτερο Βάλτζ του Ντμίτρι Σοστακόβιτς:

« Noi fummo i gattopardi, i leoni: chi ci sostituirà saranno gli sciacalli, le iene; e tutti quanti, gattopardi, leoni, sciacalli e pecore, continueremo a crederci il sale della terra. »

(Principe Don Fabrizio di Salina)

ναι, αλλά αυτό, αξεπέραστο, από το Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι, όταν το έχεις δει σε εφηβεία στο πάλαι ποτέ Ράδιο Σίτυ, στην Πατησίων.... (δυτικότροπο, "εφετζίδικο" σαν τις ταινίες του σκηνοθέτη του αλλά πολύ γοητευτικό στα μάτια ενός παιδιού)