αχ μωρέ Γιάννη!!! εκείνον τον Οδηγό δεν καταφέραμε να τον σιάξουμε τελικά λιγάκι, εγώ φταίω που προκύψαν τόσα, όχι εσύ...
Στο καφενείο του δικού μας ορόφου ερχόσουν γύρω στις 5 γιά ένα ουζάκι με τα μερεκλίδικα μεζεδάκια που ετοίμαζε η  κυρία Μαρίνα, πιάναμε κάτι απίθανες, μακροσκελείς συζητήσεις, από Λακάν και Φρόυντ ως Μαρινέττι και Δος Πάσος, εσύ ουζάκι εγώ ο χιλιοστός καφές, συμφωνούσαμε πως διαφωνούμε συμφωνώντας, και η ζωή συνεχιζόταν, μία φορά μου έκανες επίσκεψη στο δικό μου γραφείο, 2 εγώ θεσμικά, μετά κάποιες μέρες διαπιστώσαμε πως μας είχαμε διαβάσει εκατέρωθεν και πως εκτιμούσα πολύ την νηφάλια σκέψη του πατέρα σου κυρίου Πότη... δεν άντεχα την σταχανοβίτικη συριζαία ανυπαρξία σκέψης κι έβαζες στο τραπέζι υποθέσεις εργασίας κλεμμένες από το σκάκι, μία φορά σε κέρδισα, δέκα με κέρδισες.
αχ μωρέ Γιάννη, τι πάθατε τόσοι και μας αφήνετε δωκάτω να βολοδέρνουμε? στο καλό πατριώτη....

http://www.newsit.gr/ellada/Pethane-o-dimosiografos-Giannis-Paraskeyopoylos/744136

*μία απορία: ο Πότης Παρασκευόπουλος ήταν βουλευτής της ΕΔΑ κι ύστερα οπαδός του ΠΑΣΟΚ, εσύ ΚΚΕες κι ύστερα Σύριζα, τα συλλυπητήρια της Νέας Δημοκρατίας, πόθεν?* Πριν λίγο, στο μετρό, συναπάντημα τυχαίο με την Άννα Φιλίνη, εκείνη μου το είπε