Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σ' αυτήν την γυναίκα; την γυναίκα; την πολιτικό;την θαρραλέα συγγραφέα;. Όλα.
Είναι οι καταραμένες οι ηλικίες μας πια, όπως σημείωνε κάποτε ο πατέρας μου: "τι περιμένεις να ακούσεις; για αρραβώνες ή για γάμους", οι δικοί μας "σοφοί"...
Θυμάμαι μίαν απίστευτη διαδήλωση, κοντά 1 εκατομμύριο, η Σιμόν Βέιλ επικεφαλής (όπως έμπαινε επικεφαλής η δική μας Μελίνα στις δικές μας διαδηλώσεις, είχαν γνωριστεί και συμπαθηθεί, λόγω), για τον τότε Νόμο της για την κατάργηση της ποινικοποίησης των αμβλώσεων, η Γαλλία της τον οφείλει. Η Γαλλία της οφείλει πλείστα όσα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της οφείλει πλείστα όσα, η δική μας Ευρώπη, κείνη που θέλαμε να είχε υπάρξει, η δική της, του Ντελόρ και του Μπερλινγκουέρ, της οφείλει πλείστα όσα.
Ένας ακόμη δικός μας θρύλος πέρασε στην αιωνιότητα, au plaisir de vous revoir, Madame....
https://www.vox.com/identities/2017/6/30/15903006/holocaust-survivor-feminist-icon-simone-veil-died-france
http://www.lemonde.fr/mort-de-simone-veil/article/2017/06/30/le-combat-de-simone-veil-pour-l-avortement-je-n-avais-pas-d-etat-d-ame-je-savais-ou-j-allais_5153720_5153643.html
http://www.lemonde.fr/disparitions/article/2017/06/30/mort-de-simone-veil-icone-de-la-lutte-pour-les-droits-des-femmes_5153554_3382.htmlhttps://en.wikipedia.org/wiki/Simone_Veil
http://information.tv5monde.com/en-continu/simone-veil-une-centriste-incommode-178158 (μιά κεντρώα που δεν συμβιβάζεται)
Aussi peu à l'aise avec la droite moraliste qu'avec la
gauche sectaire, Simone Veil, qui préférait Pompidou à de Gaulle, Chaban-Delmas
à Giscard d'Estaing, Rocard à Mitterrand et Sarkozy à Chirac, méprisait en fait
la politique politicienne.
Μην
νιώθοντας καθόλου «άνετα» με την ηθικοπλαστική Δεξιά, όπως καθόλου «άνετα» με
την σεχταριστική Αριστερά, η Σιμόν Βέιλ, που προτιμούσε τον Πομπιντού από τον
Ντε Γκωλ, τον Σαμπάν-Ντελμάς (με την όμορφη άσπρη τούφα στα μαύρα μαλλιά του) από τον Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, τον Ροκάρ από τον
Μιττεράν και τον Σαρκοζί από τον Σιράκ, περιφρονούσε στην ουσία της την πολιτικάντικη πολιτική.
Η αυτοβιογραφία της: °Une vie° εκδ. Stock, 2007 είναι από εκείνες τις διηγήσεις που παρηγορούν πολύ συχνά όταν όλα έρχονται δύσκολα, τότε, ανατρέχοντας, συνέρχεσαι...
Madame, επιτέψτε μου να σας συνοδεύσω στην εξώθυρα προς τον δικό σας παράδεισο με μιαν ανάσα δροσιάς, με την βεβαιότητα πως θα σας άρεσε και ομοίως στα εγγόνια σας: βλέπετε, οι νεώτερες γενιές μας φέρνουν ριπές δροσιάς μαζί με την ελπίδα, καλό σας ταξίδι Madame la Ministre...
σ' αυτό το βίντεο, μου έχει κλέψει την καρδιά αυτό το κορίτσι με την πορτοκαλο-κόκκινη μπλούζα, το φρέσκο-άβαφο πρόσωπο, κυρίως, μαζί με το άλλο κορίτσι με την πολύχρωμη μπλούζα, ρούσα, διαθέτουν απίστευτον ρυθμό, και τα άλλα κοριτσάκια είναι όμορφα μέσα στη νιότη και την ανεμελιά τους αλλά τούτες δω οι μικρούλες είναι αισθητικά αξιέρασθες-,ο στίχος είναι κοινότυπος, υπέρ το δέον, η μουσική χαλαρά "πιασάρικη" pop κι ας έχει ηπειρώτικο και ποντιακό "κράτημα", στα γνωστά 3/8 όπου "πάταγε" κι ο Χατζηδάκις, αλλά το πάντρεμα βγάζει μια δροσιά που οι καιροί μας έχουν ανάγκη, για τούτο άρεσε και σ' εμάς τους μεγαλύτερους που διυλίζουμε τον κώνωπα, η γενιά της Μαρίνας μας έχει "γραμμένους" και προχωρεί, αυτό δεν θέλουμε να αρκεί?avanti!!!!!
