24/6/17


φωτό: ©Peter Patmanidis


ωραίο σκαρί, στο πέρα Πι (που λέω κι εγώ), δηλαδή, προς τα πίσω από το κυρίως Πι (ένα απέραντο μαυσωλείο οχημάτων έχουν καταντήσει όλα μας τα Πι πια, γιαυτό σου λέω: πού να πάμε με αυτοκίνητο? μέχρι το παληό μου σπίτι και πολύ μας πάει, ας το καλλίτερα...).

Πεθύμησα το χωριό μου και θυμήθηκα τις πεταλίδες, από την άλλη μεριά της Παραλίας. Κάτι ποεμάρια, από του χρόνου μάλλον θα συμμαζευτούνε αναμετάξυ τους, μπας και τα βρούνε. 
Δεν προβλέπεται χωριό για την ώρα, διάγουμε το ψυχόδραμα κυρ Κάρολος με τον Λατινοαμερικανό Ουρανοξύστη, τον Άνχελ και το δρομάκι -φιδάκι της Μπουκαρέλι, σαν τα δρομάκια της Βενετίας όπου βλέπεις αριθμούς: 30013.
Κάθε που κάνει ζέστη, μασάμε πάλι πεταλίδες-

Πεταλίδες στα βράχια

Ένα συναίσθημα αποστέρησης
κατακαθίζει στα                                                                                    
 βράχια,
                                                                         μεσοστρατίς στον                                                               ήλιο.
                        Ούτε οι πεταλίδες
                                                                                                       δεν παρηγορούν 
                        την έλλειψη σελήνης-
                                                                                    
                                                                                          Δροσίζω τα πόδια μου
στην άρμη
                                     και σκέφτομαι το τοπίο
                                                                                                    του κόλπου
                                                 π´ ανεμίζει μαντήλια
                                                                                  από απέναντι.
Το Μπούρτζι βέβαια,
                                                   στενοχωριέται
                                                                      για την απώλεια προσοχής

Αλλά, τι να κάνω κι εγώ;
                                                                         Λίγες αισθήσεις έχω
                                                                                                                  και δύο μόνο μ/ άτια.

Αυγ.2010



Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...