17/6/17

Fuentes Región....

-Τ’ όνομά μου είναι Ίσκα Σιενφουέγος. *(η φωνή του Εκατοφωτιά)* Γεννήθηκα και ζω στην Πόλη του Μεξικού, Περιοχή Πρωτευούσης. Αυτό δεν είναι τραγικό. Στο Μεξικό δεν υπάρχει τραγωδία: όλα είναι προσβολή.** Προσβολή, αυτό το αίμα που με πληγώνει σαν κλωστή μαγέι.  Προσβολή, η αχαλίνωτη παράλυσή μου που την κάθε αυγή τη βάφει με θρόμβους. Και το αθάνατο θανάσιμο σάλτο μου στο πρωινό. Παιχνίδι, δράση, πίστη – μέρα τη μέρα όχι μόνο τη μέρα τής ανταμοιβής ή της τιμωρίας: βλέπω τους σκούρους μου πόρους και ξέρω ότι μου τα απαγόρεψαν εκεί κάτω, εκεί κάτω, στο βάθος της κοίτης της κοιλάδας. Τελώνιο του Ανάουακ που δεν πατάει σταφύλια- καρδιές’ που δεν πίνει αλκοόλ, βάλσαμο της γης -το κρασί της, ζελατίνη από σκελετούς’ που δεν αναζητεί  το χαρμόσυνο δέρμα: κυνηγάει τον εαυτό του σ’ έναν μαύρο πολτό από πέτρες παιδεμένες και μάτια από αδιαφανές ζάντ. Γονατισμένο, στεφανωμένο με φραγκοσυκιές, μαστιγωμένο από το δικό του (το δικό μας) χέρι. O χορός του (ο χορός μας) επικρέμεται σ’ ένα κοντάρι με φτερά ή στον προφυλακτήρα ενός λεωφορείου, νεκρός στον ανθισμένο πόλεμο, στον καυγά της ταβέρνας, στην ώρα της αλήθειας: η μόνη ώρα ακριβείας. Ποιητής της ασπλαχνίας, καλλιτέχνης του μαρτυρίου, αγροίκος ευγενής, υποκριτής αθωωμένος, η προσευχή μου ξεχαρβαλωμένη χάνεται, χαριεντισμός, αχαλίνωτα. (…)-

*στη γλώσσα νάουατλ Ixca σημαίνει φωνή. Cien fuegos σημαίνει Εκατό φωτιές, η φωτιά είναι αταβιστικό στοιχείο στην ιθαγενή εποχή, πριν από την Ισπανική κατάκτηση

**ο Φουέντες λέει afrenta, σημαίνει βρισιά και προσβολή, θες επειδή στην Κοιλάδα του Μεξικού ζήσαν οι Αστέκας, εξαιρετικά περήφανος λαός, θες επειδή οι απόγονοί της Μεξικανοί είναι περήφανοι άνθρωποι, με εξαιρετικά εύθικτο χαρακτήρα, προκρίνεται το προσβολή, είναι πασίγνωστο το εθνικό «αστείο» : -κύριε, με προσβάλλετε, -εγώ, καλέ μου κύριε?,-εσείς κύριε μου,
-ο πρώτος, γυρίζει να φύγει,
-ο δεύτερος, χωρίς πολλά-πολλά,
βγάζει ένα μαχαιρίδιο από το μανίκι του και του το καρφώνει στην πλάτη- τέλος πλάνου, κανείς δεν αναζήτησε αιτίες, κανείς φταίχτη και φταίχτη, αυτοί είναι οι Μεξικανοί-

Η Región más transparente, θα κυκλοφορήσει το 2018 σε μετάφραση (επίπονη)  και πολλαπλό σχολιασμό της ιστολόγου, με ελληνικό τίτλο «Η καθαρότερη περιοχή του αέρα», αναφέρεται στην μολυσμένη ατμόσφαιρα της Πόλης του Μεξικού ήδη από την δεκαετία του 1950, (εννοείται πως η μόλυνση δεν είναι μόνον ατμοσφαιρική, μάλλον πολιτική, πολιτισμική και κοινωνικό-οικονομική) μόνος τίτλος που άντλησε ο Κάρλος Φουέντες από τον μέντορά του Αλφόνσο Ρέγες Visión del Anáhuac, (θέαση του Ανάουακ, 1917), «καθολικού» συγγραφέα, δοκιμιογράφου, μεταφραστή, ποιητή, μυθιστοριογράφου, θυμίζει λίγο Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Α, υπήρξε και ακραιφνής φιλέλλην, η Ιφιγένειά του μεταφράστηκε πολλάκις….
**Η Κοιλάδα του Μεξικού είναι η πρώην κοιλάδα των λιμνών των Αστέκας, με μίαν επέκταση ως την σημερινή Πόλη του Μεξικού (D.F=ντιστρίτο φεδεράλ=περιοχή Πρωτευούσης), πάνω της δομήθηκε η παλιά πόλη της σημερινής Πόλης του Μεξικού, στην πρώιμη αποικιοκρατία, έχοντας αποξηράνει τις chinampas = κατάφυτες νησίδες με πλουσιότατη χλωρίδα και πανίδα, παντοιοτρόπως εκμεταλλευόμενη από τους Αστέκας. Η κοιλάδα του Μεξικού θεωρείται ό,τι και οι Ελληνικοί Δελφοί: ο ομφαλός της γης-
***απαριθμούμε 67 πλήρεις γλώσσες στην Μεξικανική επικράτεια (όχι διαλέκτους, αυτές, ξεπερνούν τις 400 χιλιάδες), με γραφή, από την  σφηνοειδή ως τις μεταγεγραμμένες στις μέρες μας, ας μην μας ξεγελούν μόνον οι των Μάγιας και των Αστέκας, υπάρχουν των Τολτέκας, των Τσιτσιμέκας και πάει γράφοντας...***

Ακόμη και από εδώ, ευχαριστώ τον Νίκο για το μοίρασμα της ευθύνης για να αποδοθεί σε πλήρη έκταση ένα από τα δυσκολότερα σε μεταγραφή και εμβληματικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, με τιμά ακόμα με φιλία κοντά 40 χρόνων, από τότε που συνυπογράψαμε το βιβλιαράκι «Συνοπτική Ιστορία του Μεξικού», έκδοση της Πρεσβείας του Μεξικού, 1983, εκτός εμπορίου-
***ας σημειωθεί: θεωρήθηκε πως με αυτό το βιβλίο του Φουέντες εκκίνησε το δήθεν «μπουμ» της Λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας, στην δεκαετία του ’60 ως και του ’70, πολλοί λογοτεχνικοί κριτικοί φορούσαν «κόκκινα γυαλιά» θεωρώντας πως ο Φουέντες, ο Γκαρσία Μάρκες κι ο Βάργας Γιόσα με τα τότε μυθιστορήματά τους, αντιστοίχως, η Καθαρότερη περιοχή, 100 χρόνια μοναξιάς και Πράσινο σπίτι, έφερναν στην παγκόσμια λογοτεχνία μία αύρα εκείνου που ονοματίστηκε «μαγικός ρεαλισμός», τίποτα πιο κίβδηλο από αυτό. Τούτο ποσώς αναιρεί, φυσικά, την μέγιστη και διαχρονική αξία και των τριών αυτών λογοτεχνικών έργων που διεδραμάτισαν εξαιρετικά διαδραστικό ρόλο στην Ισπανόφωνη λογοτεχνία από την δεκαετία του '60 ως τις μέρες μας, οπόταν μέγα μέρος αυτής της λογοτεχνίας εισήλθε στην μοντερνιστική, κατ' άλλους μετα-μοντερνιστική εποχή. Αν κάποιος, πάντως, έγραψε με λογοτεχνικούς όρους «μαγείας σε μεταφορά στο προσκήνιο» είναι απλώς και μόνον ο ευφυέστατος Ζόρζε Αμάντου από την Μπαΐα της Βραζιλίας. Ο άλλος, ήταν φυσικά ο  Χούλιο Κορτάσαρ με την Rayuela, στην εντυπωσιακή κι ανυπέρβλητη μετάφραση στα Ελληνικά, «Κουτσό» που υπέγραψε άπαξ ο Κώστας Κουντούρης, στην εμβληματική λευκή σειρά της Μάγδας Κοτζιά, πώς να μην χαρεί κανείς με το νέο πως η λευκή σειρά του θανόντος ΕΞΑΝΤΑ θα αναγεννηθεί με νέο αποτύπωμα και σύμβουλο εκδόσεων τον φίλο Άγη Αθανασιάδη? Σαλπίζουμε πολλαπλώς νέες πλεύσεις σε φίλιον πλόα.
**** στα πενήντα χρόνια από την πρώτη έκδοση της Καθαρότερης περιοχής του αέρα, το 2008, από το 1958, η Βασιλική Ακαδημία της Ισπανίας εξέδωσε την Ρεχιόν σε συλλεκτική έκδοση, χρυσή, αυτό, η ΒΑΙ έχει πράξει στο παρελθόν μόνο για τον Δον Κιχώτη του Μιγέλ δε Θερβάντες, το 1998,  για τα 353 τόσα χρόνια  από την έκδοση του 1605 του Μιγέλ δε Θερβάντες Σααβέδρα, ίσως αυτό κάτι να σηματοδοτεί, ίσως και τίποτα. εμείς, συνεχίζουμε στον δρόμο που ζήτησε ο κυρ Κάρολος.




Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...