9/6/17

πανεπιστήμια, πάλι και πάλι και πάλι: ώρα μηδέν.
Αυτοί οι άνθρωποι, ειλικρινά, καταντάν επικίνδυνοι, διαβάζοντας το νομοσχέδιο του Υπουργείου Απαιδευσίας, παρακολουθώντας σε περιφερειακό κανάλι συζήτηση για το πεπαλαιωμένο, δήθεν "νεόκοπο" νομοσχέδιο: όσο κι αν κραυγάζουν "δεξιά" εκεί στα πάνελ τους (άσχετο, να παρακολουθήσω λίγο Rolland Garros της εποχής μπήκα, κλείνοντας την δουλειά για σήμερα)
μέρες που χιλιάδες παιδιά αγωνιούν, διαγωνιζόμενα για μια θέση στον ήλιο (μεταξύ μας, τα έχω ξαναπεί: ηλεκτρολόγος, υδραυλικός, εφαρμοστής, άντε, πληροφορικάριος), όλη μας η συμπαράσταση στα παιδιά, αλλά: επιστροφή στις χειρότερες εποχές της χώρας, με τις κομματοποιήσεις, 19χρονα να εκλέγουν πρυτανικές αρχές, "στρατιωτάκια σε εντεταλμένη υπηρεσία των κομμάτων τους" -ποιά τώρα? εκείνα τα παλαιάς κοπής παραδοσιακά?, ε, το έχουν"χάσει" τελείως οι άνθρωποι, να επιστρέψουμε δηλαδή σε "χτίσιμο" του καθηγητή Βερέμη (τον άνθρωπο κι επιστήμονα συμπαθώ τα μάλα, τις δεξιές του απόψεις ποσώς) του κάθε εργαζόμενου σε ΑΕΙ, δηλαδή, και λοιπά φαιδρά φαινόμενα ως το να μην μπορώ να μπω στο ασανσέρ για δουλειά από εξεγερμένα πασοκάκια, άνθρωπος τότε με αναπηρικό αμαξίδιο, διότι κάνανε, λέει, κατάληψη τα 19χρονα. Το άσυλο κλπ. παιδιά, έλεος, ας συνέλθουμε πια!!!! Φυσικά, γνωρίζοντας λίγο το περιβάλλον, καθαρή η λογική τους, εμπρός Αντρέα για μιαν Ελλάδα νέα, συρρικνωμένη στις δικές τους πλέον χιλιάδες, αν υπάρχουν και δυο-τρεις με ελάχιστον κοινό νου, δεν διαβάζουν καλλίτερα σήμερα τα εκλογικά αποτελέσματα στο Ηνωμένο Βασίλειο? χρήσιμα θα τους είναι, θυμάμαι πως όταν φτιάξαν το πανεπιστήμιο στην  Κύπρο κάναμε αίτηση ένας φίλος μου κι εγώ, καλά προσόντα είχαμε (του λόγου μου μετράγανε και τα κάποια χρόνια στην  Πάντειο, του φίλου μου, διεθνούς εμπειρογνώμονα, πολλώ μάλλον, δεν μας πήραν), βάλαν ψηλά τον πήχυ και λαμπρά έπραξαν, άσχετο, ο φίλος έφυγε τις προάλλες από το ΑΠΘ όπου έκαμε πολλή και ωραία δουλειά. Γνωρίζοντας πως αν θες να παρακολουθήσεις μεταπτυχιακές σπουδές εδώ υπάρχουν και υποτροφίες, ένα μικρό ποσόν διδάκτρων δεν είναι απαγορευτικό, στις γενιές μας δεν υπήρχε τίποτα και πηγαίναμε στο εξωτερικό υποχρεωτικά για να πάρουμε διδακτορικά, τα πλήρωναν οι γονείς μας, όχι το τότε Κράτος, ομοίως άσχετο, μία φορά δώσαν υποτροφία αλλά απεποιήθην, ήρθαν κάποιοι απαράδεκτοι και απεκάλεσαν την αριστεία "σκουπίδι" όταν εκεί τα παιδιά μας διαπρέπουν, (μετά λόγου, η αναφορά, όταν έχουμε δώσει διεθνή βραβεία σε παιδιά Ενώσεων, Φυσικών, Μαθηματικών, Χημικών και την απίστευτη ντροπή που ένιωσε κανείς όταν αρξαμένης της οικονομικής κρίσης. το ΜΙΤ και το Χάρβαντ "έκοψαν" τα δικά μας ενισχυόμενα προγράμματα για τα παιδιά μας και στις επικοινωνίες μας απαξίωσαν μίαν valid απάντηση), απαξίωσαν και την ιδέα μεταπτυχιακών σε άλλες γλώσσες πλην της δύσκολης Ελληνικής, τι να πει κανείς?* με τούτα και με κείνα, τα γκρίζα και τα φίνα (που λέει αγαπημένη φίλη ποιήτρια)*, καλώς ήρθαμε στον Μεσαίωνα, ας κλείσει τοιουτοτρόπως: είναι επικίνδυνοι-

**ειλικρινά, συγχαρητήρια στον πρεσβύτερο υιό του Αλέξη  Σεβαστάκη που άλλη μία φορά προσπάθησε να ονοματίσει το ψαράκι της Σαμιώτικης κρύας θάλασσας σε κρέας Βουλγαρίας, θα μπορούσε να αντιπεί κανείς, εδώ καλούν τον αξιότιμο ομοίως καθηγητή Νίκο Χριστοδουλάκη, ο οποίος, αφού τα έκανε απολύτως "μπάχαλο", ως υπουργός Οικονομικών και Οικονομίας, του ζητούν την γνώμη του για την σωτηρία της πατρίδας. Το μόνο σχόλιο: Διονύσιος Σολωμός, μήγαρις...... (αν θυμόμαστε ακόμη)**

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...