28/6/17

μια στο τόσο....

μιά στο τόσο γράφεται κάποιο "δροσερό" αφηγηματάκι, είναι η περίπτωση σήμερα, αν κατέβει η Μαίρη Λίντα φέτος για τις γιορτές του Χιώτη στην Πρόνοια, δεν θα είμαστε, έχουμε σοβαρότερα προβλήματα από διακοπές και θάλασσες, "δεν τις ζούμε τις θάλασσές μας πια, τις απεικονίζουμε στα διαδίκτυα" κάπως έτσι σημειώθηκε το 2010, φευ, και τώρα.
Το χιόνι καίει, η θάλασσα μπουρμπουρίζει, ο Αργολικός χαμογελάει σε νεώτερες γενιές....






Ήταν η σιωπή, πού σουλατσάρατε την νύχτα? * έτριζε χιόνι κάτω από τα κόκκινα πατούμενα του Πήτερ Παν, σηκωμένος πάνω από τον Αργολικό κόλπο, τον είδατε ή θαμπωθήκατε από τα πυροτεχνήματα της Ενετικής Βραδιάς, άλικα τα λένε, σαν τις κόκκινες ντομάτες, γεμιστές, «τρώτε, μην κοιτάτε», εκεί απ’ όπου πέρασε και το πριγκηπάκι του Εξυπερί με το αεροπλανάκι του και πήραμε αγκαλιά τον κόλπο πετώντας τις ντομάτες  στην πίσω μεριά της αυλής –προσοχή, μην το δει ο μπαμπάς, θα μας σφάξει που δεν φάγαμε πυροτεχνήματα, τι τα θέλει κι αυτός τα κόκκινα, πράσινος δεν είναι;
Ήτανε σιωπή, ξεφυλλίζοντας σιωπηλά τον Σπίθα από τον Μικρό Ήρωα στο καμαράκι μια σταλιά από χάρντμπορ, κομμένο το σούρσιμο στα πόδια, σταύρωμα-ξεσταύρωμα, κομμένος ο ύπνος της μαμάς με το άνοιξε –κλείσε της πόρτας, αμάν πια, μου κόβεις πάντα τον ύπνο, από το σπίτι, στο άλλο σπίτι με κλειδαριά, σσσσσς, κοιμούνται, διαβάζουμε Μάσκα και Μικρόν Ήρωα, είναι μικρά, τα Κλασσικά Εικονογραφημένα απαγορεύονται, κάνουν θόρυβο οι σελίδες. ‘Ασε κάτω τον Τολστόι, δεν είναι για σέναν. Ούτε ο βωμολόχος Καραγάτσης, μακριά από την Βιβλιοθήκη, άκου την «Λιτανεία», πήρε την
«Λιτανεία» μικρό παιδί, μα, το εξώφυλλο, Άμρια Μούγκου, το ραδιόφωνο επιτρέπεται, «είχα φυτέψει μια πορτοκαλιά» ο Μίμης Πλέσσας και η κυρία Μαίρη στο «βρες το και πάρ’ το» ζωϊκό ή φυτικό?... (αποσπασματάκι)

*Από το διήγημα της Κλαρίσε Λισπέκτορ Silencio= Σιωπή ©ΑΡ


Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...