πέρυσι απέκτησα την νέα μεταγραφή των σονέτων του Σαίξπηρ στην καλλίτερη μεταγραφή μετά του Βασίλη Ρώτα και της Βούλας Δαμανάκου, της Λένιας, έργο ζωής, κι ας είναι τόσο νέα κοπέλλα....μετά, γνωριστήκαμε καλλίτερα και συμπέσαμε....
τα ξαναδιαβάζω, σε εκείνο το κοντσέρτο γνωριστήκαμε με την Λένια,
τα παρουσιάζουν η Λένια,με σεμνότητα και τα χοντρά της γυαλιά, και η Ζωΐτσα που πράττει παραπάνω από τα κάλλιστα
η Λένια ακολουθεί τον ρυθμό, τον φέρει εντός της από την μελέτη του κλασικού τραγουδιού,υπηρετεί αυστηρά μία ρίμα οργιώδη, δημιουργική και επιτελεστική, έχει άποψη και έχει καταθέσει ένα έργο πνοής, ίσως καλλίτερο από του μπαρμπα Βασίλη, ίσως.... 

*μη με θρηνήσεις άλλο πιά όταν θα 'ρθεί ο χαμός μου
και θ' ακουστούν της θλιβερής καμπάνας πένθιμοι ήχοι (...)
σονέτο 71, σελ 163