senza

απόσταξη ενός χρόνου παλιού

τρύπιες ώρες

γεμίσανε καζάνια του ατμού.

Φυσαλίδες χωρίς παρηγορία

κανένα ίχνος εαυτού.

η μνήμη, στο κύτταρο πεπαλαιωμένου χρονισμού.

Μόνο νερό, θυμίζουμε, το μόνο υγιεινό-

©AR Μάης 2017-από νέα συλλογή

*λόγω νέου κύκλου σπουδών, μία αισιοδοξία κυριαρχεί προσφάτως* 

http://www.bibliotheque.gr/article/61752

**κλίνω ό,τι κλίνεται, όθεν, Αλεχάντρας,
έτσι, "σπεύδουμε από χαμόγελο σε χαμόγελο" κι όπου μας βγάλει-**
-κύριε νεκροθάφτη μας, δεν πάτε αλλού για τις δουλίτσες σας, διότι εμείς εδωκάτω έχουμε ακόμη κάτι υποθεσούλες προς διεκπεραίωσιν, ευχαριστείες, ναι?-