6/5/17

του φανέντος σημείου του Τιμίου Σταυρού
-περισσότερη φαντασία σε ημερολόγια, please?-
τώρα που υποχωρεί η stubborn αθεΐα, επιστροφή στα αγριολούλουδα της Παναγίτσας, η κατάνυξη είναι καιρού παιδικού



ξαφνικά, παιδιακίσιος πονοκέφαλος από όλη αυτή την φασαρία, κάποιος ψαρεύει τέκνον κλαίγοντα πίσω από την κουρτίνα του σαλονιού, δεν θυμάμαι κανέναν να έχει αποχαιρετήσει με την υπέρτατη χάρη, χωρίς κανείς να πληγωθεί, ένα πελώριο τσούρμο μεγάλα πιτσιρίκια, για παιδιακίσιους λόγους είχαμε λίγο τσακωθεί με το γκαρδιακό παιδί, μάλλον ήταν και η πρώτη επίσημη πρόσκληση γραπτή, λίγο μαγκωμένα στην αρχή αλλά ήρθε, όταν αρχίσαμε τον τουρτοπόλεμο ξέραμε πως ήσαν πάλι όλα καλά.

*λοιπόν, δεν μπορεί, μάλλον σ' εσέναν άφησα το ποδηλατάκι, πάντα δεν έλεγες πως έμαθες ποδήλατο στο δικό μου? έλα, πες το πια κι εσύ, μην αρχίζεις τώρα τα της αποθήκης κλπ κλπ στα 16 μας σκαρτά, δεν πιστεύω να το έδωσες για παλιοσίδερα, θα αναστηθεί η αποθήκη και θυμάσαι καλά πόσο την φοβόμασταν, ναι?*

**της Φ. είμαι μεγαλύτερή της  μήνα και, και λέω να πεθάνουμε μαζί και να το χαρούμε, είναι πάντα ολόξανθη, ολάνθιστη και πηγαίνουμε για χαμομήλια στον δρόμο μας.να πάρει κανένα κιλό πρέπει αλλά δεν ακούει, τις προάλλες βράσαμε τα χαμομήλια για την  εγγόνα της, συμφωνούμε στη μπάσα φωνή και λέει πως του χρόνου θα πάμε στη χορωδία μαζί για τον Επιτάφιο, για να μας δω!!!!, α,  επιβεβαίωσε και το Δεσποινάκι, πάμε για σιδέρωμα στα ταγιεράκια μας **

(...)

Εμένα κλέβω ασύστολα
όταν τις νύχτες μπαίνω στα σκοτεινά
σαν διαρρήκτης σε ξένη περιουσία
να βρω πού
ο άλλος μου εαυτός
πού κρύβει όλα τα “σ’ αγαπώ”
τα γέλια που τον γέλασαν
τις άσπιλες πληγές του
δραπέτης, περιπλανώμενος
ή μεταπράτης ένοχος του πιο κρυφού
ονείρου;

(απόσπασμα)

Νανά Τσόγκα, Η απληστία του φωτός, εκδ. Όστρια, 2016

τελευταία όλα είναι άσπρα









Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...